قال النبي صلى الله عليه وسلّم ”بَدَأَ الْإِسْلَامُ غَرِيْباً وَسَيَعُوْدُ كَمَا بَدَأَ غَرِيْباً ، فَطُوْبَى لِلْغُرَبَاءِ”

 

இஸ்லாம் பரதேசியாக – ஆதரவற்ற நிலையில் ஆரம்பமானது. அது ஆரம்பமானது போல் பரதேசியாகவே மீளும் என்று கூறிய நபீ அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் பரதேசிகளுக்கே சுபசோபனம் – அவர்களுக்கே சுவர்க்கம் என்று கூறி முடித்தார்;கள்.

 

இந்த நபீ மொழி தொடர்பாக முதலாவது பதிவில் غَرِيْب – “ஙரீப்” பரதேசியென்றால் யார் என்பது தொடர்பாக என்னால் முடிந்தவரை எழுதியுள்ளேன்.

 

இந்த ஹதீதின் வெளிப்படையான விளக்கம் என்னவெனில் ஆதரவற்ற நிலையில் ஆரம்பமான இஸ்லாம் அவ்வாறே மீளும் என்றால் அதன் இறுதி முடிவு அவ்வாறே இருக்கும் என்பதாகும். அதாவது ஆதரவற்ற நிலைக்கு அது திரும்பும் என்பதாகும்.

 

அவ்வாறாயின் உலக முடிவின் போது முஸ்லிம்களில் விரல் விட்டு எண்ணக் கூடிய ஒரு சிலர் மட்டுமே இருப்பார்கள் என்று கருத்து வரும்.

 

இன்று இஸ்லாம் பரவிக் கொண்டிருக்கின்ற வேகத்தைக் கவனித்தால் முஸ்லிம்களின் எண்ணிக்கை கூடிக் கொண்டு போகின்றதேயன்றி குறைந்து கொண்டு போகவில்லை.

 

நபீ பெருமான் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் “வபாத்” இவ் உலகைப் பிரிந்த நேரம் சுமார் ஓர் இலட்சம் நபீ தோழர்கள் இருந்ததாக பல்வேறு ஆதாரங்கள் மூலம் அறிய முடிகிறது. அவர்களில் அதிகமானோர் அறபு நாடுகளில் வாழ்ந்தவர்களோயாவர்.

 

ஓர் இலட்சம் என்பதை இரண்டு இலட்சம் என்று நாம் வைத்துக் கொண்டாலும் கூட முஸ்லிம்கள் இன்றுள்ள சனத்தொகை கணிப்பின் படி எத்தனை வீதம் அதிகமாகி உள்ளனர் என்பதை அறியும் போது வியப்பாக உள்ளது.

 

இலங்கையை ஒரு நாடு என்று பேசிக் கொண்டாலும் அது கடலால் சூழப்பட்ட ஒரு தீவுதான். தீவு என்பது நான்கு பக்கமும் நீர் சூழ்ந்த நிலப்பகுதியை குறிக்கும் ஓர் இடத்தின் பெயராகும். அங்கு உயிரினம் வாழ்ந்தாலும், வாழாதிருந்தாலும் அவ்விடம் “தீவு” என்றே அழைக்கப்படும். கடலில் இதுவரை கண்டு பிடிக்கப்படாத பல தீவுகள் உள்ளன.

 

இலங்கைத் தீவிலேயே முஸ்லிம்கள் 22 இலட்சம் பேர் வாழ்கிறார்களென்றால் உலகில் முஸ்லிம்களின் தொகை எத்தனை கோடியிருக்குமென்று அறிஞர்களிடம் கேட்டு அறிந்து கொள்ள வேண்டும். சுமார் 160 கோடி முஸ்லிம்கள் என்று பலர் கூற நான் கேட்டுள்ளேன்.

 

பெருமானார் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்களின் மேற்கண்ட ஹதீதின் படி நாள் செல்லச் செல்ல முஸ்லிம்களின் சனத் தொகை குறைந்து கொண்டே செல்ல வேண்டும். ஆனால் இன்று அவர்களின் அருள் மொழிக்கு மாறாக முஸ்லிம்களின் சனத் தொகை கூடிக் கொண்டே செல்கிறது.

 

இஸ்லாம் எவ்வாறு ஆரம்பமானதோ அவ்வாறே அது மீளும் என்றால் அவ்வாறே அது முடியும் என்பதாகும். அவ்வாறாயின் உலக முடிவின் போது விரல் விட்டு எண்ணக் கூடிய அளவிலேயே முஸ்லிம்கள் இருப்பார்கள் என்று யூகிக்க வேண்டியுள்ளது.

 

இக் கருத்தை மேலே எழுதிய “ஹதீது” நிறுவுவதுடன் பின்வரும் நபீ மொழியும் நிறுவுகிறது.

 

عَنْ أَنَسٍ رضي الله عنه، أَنَّ رَسُولَ اللّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ: ‘لاَ تَقُومُ السَّاعةُ حَتَّى لاَ يُقَالَ فِي الأَرْضِ: الله، الله’. رواه مسلم،

عَنْ أَنَسٍ رضي الله عنه قال، قال رَسُولَ اللّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ: ‘لاَ تَقُومُ السَّاعةُ على أحدٍ يقول: الله، الله’.

மேற்கண்ட இரண்டு நபீ மொழிகளும் ஒரே கருத்தையே தருகின்றன.

 

இப்புவியில் அல்லாஹ், அல்லாஹ் என்று சொல்லப்படாத நிலை ஏற்படும் வரை மறுமை நாள் உண்டாகாது என்று நபீ பெருமான் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் அருளினார்கள்.

ஸஹீஹ் முஸ்லிம் – 234 (148)

 

அல்லாஹ், அல்லாஹ் என்று சொல்லும் ஒருவர் இருக்கும் வரை மறுமை உண்டாகாது என்று நபீ பெருமான் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் அருளினார்கள்.

 

இவ்விரு நபீ மொழிகளின் சுருக்கம் பின்வருமாறு,

பரந்து விரிந்து காணப்படுகின்ற இப் பூமியில் – இந்த உலகில் – அல்லாஹ் என்று சொல்கின்ற ஒருவன் இருக்கும் வரை கியாமத் நாள் – மறுமை உண்டாகாது என்றால் அல்லாஹ் என்று சொல்லக்கூடிய ஒருவனாவது இல்லாத நிலை ஏற்பட்டால் மட்டும்தான் மறுமை உண்டாகும் என்பதே அருள் வாக்கின் அர்த்தமாகும்.

 

அவ்வாறான நிலை ஏற்படுவதற்கு சாத்தியமுண்டா என்று நாம் ஆய்வு செய்தால்

بَدَأَ الْإِسْلَامُ غَرِيْباً وَسَيَعُوْدُ كَمَا بَدَأَ غَرِيْباً، فَطُوْبَى لِلْغُرَبَاءِ

இஸ்லாம் ஆதரவற்ற பரதேசியாக ஆரம்பமானது போல் பின்னொரு காலத்தில் மீளும் – முடிவுறும் – என்ற நபீ மொழியின் படி மறுமை ஏற்படும் போது முஸ்லிம்களில் மிகக் குறைந்தவர்களே இருப்பார்கள் என்று விளங்குகிறது.

 

இந்த ஹதீதுக்கு உள்ரங்க அர்த்தமும் உண்டு. அதாவது மறுமை ஏற்படுகின்ற காலத்தில் முஸ்லிம்களின் சனத் தொகை ஏனைய மதத்தவர்களின் சனத் தொகையை விட அதிகமாக இருந்தாலும் கூட அவர்கள் பெயரிலும், உடையிலும் மட்டுமே முஸ்லிம்களாக இருப்பார்களேயன்றி எதார்த்தத்தில் முஸ்லிம்களாயிருக்க மாட்டார்கள்.

 

அவ்வாறாயின் அவர்கள் தொழமாட்டார்களா? நோன்பு நோற்க மாட்டார்களா? மார்க்க வழியில் நடக்க மாட்டார்களா? என்ற கேள்விகள் எழுகின்றதல்லவா? அவற்றுக்கான விடை என்ன?

 

இல்லை. அவர்கள் தோழுவார்கள், நோன்பு நோற்பார்கள், மார்க்க அனுஷ்டானங்களும் செய்வார்கள். ஹலால், ஹறாம் பேணி நடப்பார்கள். நன்மைகள் செய்வார்கள். ஆயினும் இறையியல், ஸூபிஸம் முதலான அறிவிலும் கொள்கையிலும் இஸ்லாமிய “தவ்ஹீத்” ஏகத்துவக் கொள்கை தெரியாதவர்களாகவே இருப்பார்கள். அவர்கள் கூழ் முட்டை போலும், ஆனை சாப்பிட்ட விழாங்கனி போலும், சரக்கில்லா கப்பல் போலும், சத்தில்லா உணவு போலும் பார்ப்பதற்கு மட்டும் முஸ்லிம்கள், முஃமின்கள் போலும் இருப்பார்கள்.

 

அவர்கள் கொள்கையில் “முஃமின்”கள் அல்லர். அவர்களை “முஃமின்”கள் என்று நாம் சொல்வதாயின் அவர்கள் “வஹ்ததுல் வுஜுத்” ஞானத்தை நூறு வீதம் விளங்காதவர்களாயினும் அதை ஏற்றுக் கொள்பவர்களாகவேனும் இருக்க வேண்டும். “இன்கார்” மறுப்பவர்களாக இருத்தல் கூடாது.

 

قال الإمام البخاري في كتاب خلق أفعال العبادِ ص ٦٧، ويذكرون عن عليّ رضي الله عنه : يَأْتِيْ على النّاس زَمانٌ، لا يَبْقَى من الإسلام إلّا اسمُه، ولا يَبْقَى من القُرْآنِ إلّا رَسْمُهُ،

இமாம் புஹாரீ றஹிமஹுல்லாஹ் அவர்கள் خَلْقُ أَفْعَالِ الْعِبَادِ மனிதர்களின் செயல்களைப் படைத்தல் என்ற பாடம் 67ம் பக்கத்தில் பின்வருமாறு கூறியுள்ளார்கள்.

 

மனிதர்களுக்கு ஒரு காலம் வரும். அக்காலத்தில் “இஸ்லாம்” என்ற பெயர்தான் இருக்கும். இதே போல் திருக்குர்ஆன் – முஸ்ஹபில் எழுத்து மட்டுமே இருக்கும் என்று நபீகளார் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் அருளினார்கள்.

ஆதாரம் – خَلْقُ أَفْعَالِ الْعِبَادِ

பக்கம் – 67

ஆசிரியர் – இமாம் புஹாரீ

 

وفي شُعب الإيمان للإمام البَيهَقي (3-317)عن عليّ بن أبي طالب رضي الله عنه قال ، قال رسول الله صلّى الله عليه وسلّم يُوْشِكُ أَنْ يَأْتِيَ عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ، لَا يَبْقَى مِنَ الْإِسْلَامِ إِلَّا اسْمُهُ، وَلَا يَبْقَى مِنَ الْقُرْآنِ إِلَّا رَسْمُهُ، مَسَاجِدُهُمْ عَامِرَةٌ وَهِيَ خَرَابٌ مِنَ الْهُدَى، عُلَمَائُهُمْ شَرُّ مَنْ تَحْتَ اَدِيْمِ السَّمَاءِ، وَمِنْ عِنْدِهِمْ تَخْرُجُ الْفِتْنَةُ وَفِيْهِمْ تَعُوْدُ،

ஸெய்யிதுனா அலீ றழியல்லாஹு அன்ஹு அவர்கள் நபீ அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் சொன்னதாக அறிவிக்கிறார்கள். மனிதர்களுக்கு ஒரு காலம் வரலாம். அக்காலம் வந்தால் இஸ்லாம் என்ற பெயர் மட்டுமே இருக்கும். இஸ்லாமியர்கள் இஸ்லாமியர்களாக இருக்கமாட்டார்கள். திருக்குர்ஆனில் எழுத்து மட்டுமே இருக்கும். முஸ்லிம்கள் அதன்படி செயல்படமாட்டார்கள். அவர்களின் பள்ளிவாயல்கள் பரிபாலிக்கப்படும். ஆயினும் அவை நல்லமல்கள், நேர்வழி என்பவற்றை விட்டும் பாழாய்ப் போயிருக்கும். அக்காலத்து உலமாஉகள் – மார்க்க அறிஞர்கள் – வானத்தின் கீழ் வாழ்பவர்களில் மிகக் கொடியவர்களாயிருப்பர். குழப்பம் என்பது அவர்களிடமிருந்தே ஏற்படும். அவர்கள் பக்கமே அது மீளும் என்று நபீ பெருமான் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் அருளினார்கள்.

ஆதாரம் – ஷுஅபுல் ஈமான்

பாகம் – 03

பக்கம் – 317

ஆசிரியர் – பைஹகீ

 

இந்த நபீ மொழியின் சுருக்கம். ஒரு காலம் வரும். அக்காலத்தில் முஸ்லிம்கள் உலகில் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பார்கள். அவர்கள் பெயரளவில் மட்டுமே முஸ்லிம்களாயிருப்பார்கள். அதாவது முஸ்லிம்களின் பெயரில் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பார்கள். ஆயினும் அவர்களின் அனைத்து நடவடிக்கைகளும் இஸ்லாம் மார்க்கத்திற்கு முரணானதாகவே இருக்கும். அவர்களின் பெயர்கள் மட்டுமே அவர்கள் முஸ்லிம்கள் என்பதற்கான அடையாளமாக இருக்கும்.

 

இலங்கையில் சில ஊர்கள் உள்ளன. அங்கு முஸ்லிம்கள் வாழ்கிறார்கள். அவர்களை முஸ்லிம்கள் என்று அடையாளம் காட்டுகின்ற, இனம் காட்டுகின்ற ஒரேயொரு அம்சம் அவர்களின் பெயர்கள் மட்டுமேயாகும். அதோடு அவர்களின் தாயை அம்மா என்றழைக்காமல் “உம்மா” என்று அவர்கள் அழைப்பதும் இன்னொரு அடையாளமாகும். இவை தவிர வேறெந்த அடையாளங்கள் கொண்டும் அவர்களை முஸ்லிம்கள் என்று இனம் கண்டு கொள்ள முடியாது.

 

பெருமானார் குறிப்பிட்ட அக்காலம் எப்போது வருமென்று எவரும் எதிர்பார்க்கத் தேவையில்லை. அது எப்போதோ வந்து விட்டது. அந்தக் காலத்தில்தான் நாம் இப்போது வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம்.

 

குறித்த அந்தக் காலத்தில் பள்ளிவாயல்களை அழகாகவும், கவர்ச்சியாகவும் கட்டுவார்கள். ஆனால் அப்பள்ளிகளில் தொழுகை, மற்றும் மத அனுஷ்டானங்கள் ஒன்றுமே நடக்காது.

 

வஹ்ஹாபிஸம் இலங்கையில் பரவுமுன் பள்ளிவாயல்களில் வணக்க வழிபாடுகள், பயான் மஜ்லிஸ்கள், திக்ர் மஜ்லிஸ்கள், மௌலித் மஜ்லிஸ்கள் என்று பல நிகழ்வுகள் நடைபெற்றன. பள்ளிவாயல்கள் யாவும் வழிபாடுகளால் ஜொலித்துக் கொண்டே இருந்தன.

 

வந்ததும் வந்தார்கள் வஹ்ஹாபிகள். பள்ளிவாயல்கள் இஷாத் தொழுகையுடன் மூடப்பட்டு விடுகின்றன. எந்த ஒரு மஜ்லிஸும் நடைபெறுவதில்லை. பள்ளிவாயல்கள் இரவு எட்டு மணியுடன் இருள் மயமாகிவிடும். இந்நிலை வஹ்ஹாபிகள் வந்த பிறகுதான்.

 

இஸ்லாம் பரதேசியாக ஆரம்பமானது. அது பின்னொரு காலத்தில் பரதேசியாகவே மீளும் என்று கூறிய பெருமானார் அலைஹிஸ்ஸலாம் அவர்கள் அவ்வாறான ஒரு காலத்தில் வாழ்கின்ற பரதேசிகளுக்கு சுபசோபனம் உண்டாவதாக! வாழ்த்துக்கள் உண்டாவதாக! என்று அவர்களை வாழ்த்தினார்கள் பெருமானார் அவர்கள்.

 

“தூபா” என்றால் சுவர்க்கம் என்றும் பொருள் கொள்ளலாம், சுபச் செய்தி என்றும் பொருள் கொள்ளலாம்.

 

பெருமானார் குறித்துக் கூறிய அக்காலத்தில் ஒருவன் மார்க்கத்தில் கொள்கைவாதியாக இருப்பதும், தன்னை இஸ்லாமியனாகக் காட்டிக் கொள்வதும் உள்ளங்கையில் நெருப்புத் தணலை வைத்திருப்பது போன்றதாகும்.

 

ந}ன் என்னைப் படைத்த இறைவன் மீது ஆணையிட்டுக் கூறுகிறேன். இஸ்லாமிய “அகீதா” கொள்கை என்பது ஸூபீ மகான்களும், ஆரிபீன் – இறைஞானிகளும் சொல்கின்ற “வஹ்ததுல் வுஜுத்” மெய்ப்பொருள் ஒன்றே ஒன்றுதான், அதுவே “ஆலம்” உலகமாய் தோற்றுகிறது என்பதை அறிவதே இறையறிவும், ஈமானும் ஆகும். இதற்கு மாறானவை யாவும் வழிகேடுதான். அல்லாஹ் மிக அறிந்தவன்.