وَا حَسْرَتَا عَلَى مَا فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللَّهِ

அல்லாஹ்வின் விடயத்தில் நான் கவனயீனமாக நடந்து விட்டேன். எனது கை சேதமே!

அல்லாஹ்வை அறியாமல் காலத்தை வீணாக்கியவனின் கவலைக் குரல் தான் இது.

திருக்குர்ஆன் – (39 – 56)

 

“வஹ்ததுல் வுஜுத்” என்னவென்று தெரியாமலேயே அது “குப்ர்” என்று தீர்ப்பு வழங்கிய உலமாஉகள் – முல்லா மகான்களை நினைத்து அளவிலா வேதனை அடைகிறேன்.

“வஹ்ததுல் வுஜுத்” என்ற கொள்கை சரியானதா அல்லது பிழையானதா என்று “பத்வா” வழங்குவதாயின் அது தொடர்பாக ஐயமறத் தெரிந்து கொண்ட “ஆரிபீன்கள்” – இறைஞானிகள் பலர் ஒரு மேடையில் அல்லது ஒரு வட்ட மேசையில் கூடி பல நாட்கள் ஆய்வு செய்த பின்புதான் தீர்ப்பு கூற வேண்டிய விடயமாகும். போலிகள் நினைப்பது போல் “வஹ்ததுல் வுஜுத்” ஞானம் “பேமண்ட்” நடைபாதைச் செருப்பல்ல.

 

ஏனெனில் இத்தத்துவம் இஸ்லாமிய அதியுயர் தத்துவமாகும். இது தொடர்பாக ஆராய்வதாயின் அத்துறையில் பரந்த அறிவும், அனுபவமும் உள்ளவர்களால் மட்டுமே முடியும். சாம்பல் சாம்பிராணிகளாலோ வட்டிலாப்ப முகவர்களாலோ அது முடியாது.

 

இதனால்தான் அ – இ – ஜ – உலமா எனக்கும், நான் கூறிய தத்துவத்தை நம்பினவர்களுக்கும் “முர்தத்” மதம்மாறியவர்கள் என்று வழங்கிய “பத்வா”வை நடைமுறை படுத்துவது தொடர்பாக போலி உலமாஉகள் சேர்ந்து 1980ம் ஆண்டு கல்முனையில் ஏற்பாடு செய்த மாநாட்டில் பிரதம பேச்சாளராக அழைக்கப்பட்டிருந்த பிரதி அமைச்சர் மர்ஹும் பரீத் மீராலெப்பை அவர்களைக் கொண்டு அல்லாஹ் மாநாட்டைக் குழப்பி விட்டான்.

 

அந்த மாநாட்டில் பேசிய அவர் “பத்வா” வழங்கிய மகான்களை பின்வருமாறு சாடிப் பேசினார். அவர் தனது உரையில், (றஊப் மௌலவீ அவர்களின் இந்த விவகாரம் பல்கலைக்கழக மட்டத்தில் இறையியல் துறையில் அனுபவமிக்க அறிஞர்கள் ஒன்று கூடி ஆராய வேண்டிய விடயத்தை நடைபாதையில் கூட்டத்தைக் கூட்டி ஆராய முற்பட்டது அறிவற்றவர்களின் நடவடிக்கை என்றும் பத்வா வழங்கிய அறிவற்றோரை சாடிப் பேசியதோடு அவர்களின் “பத்வா” புத்தகத்தை கையில் எடுத்து அதை பொது மக்களிடம் காட்டி இது மொட்டைக் கடிதம் போன்ற கையெழுத்தில்லாத மொட்டை “பத்வா” என்றும் காரசாரமாக முழங்கினார்.)

 

அங்கு வீற்றிருந்த போலி ஆலிம் ஒருவர் எழுந்து பிரதி அமைச்சரின் ஒலிவாங்கியைத் தூக்கியெறிந்து விட்டு அவரைத் தாக்க முயன்ற போது பொலிஸார் கண்ணீர் புகையடித்து மாநாட்டைக் கலைத்தனர். கூடியிருந்த முல்லாக்கள் கூட்டமும், பொது மக்களும் தப்பினோம் பிழைத்தோம் என்று ஓட்டம் பிடித்தனர்.

 

கொழும்பிலிருந்து மாநாட்டுக்குச் சென்ற மகான்களிற் சிலர் கல்முனையிலிருந்து கடற்கரை வழியாக காத்தான்குடி வந்து பலாஹ் அறபுக் கல்லூரியில் அன்றிரவு பாதுகாப்பாகப் படுத்திருந்து “ஸுப்ஹ்” தொழுகைக்கு முன் தமது மூட்டை, முடிச்சுகளுடன் கொழும்புக்குப் பயணித்தனர். அவர்களில் ஒருவர் இந்தியாவைச் சேர்ந்த மௌலவீ அபுல் ஹஸன் காதிரி (காய்கறி) என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

 

மாநாட்டில் கலந்து கொள்வதற்காக வெளியூர்களிலிருந்து வந்தவர்களுக்கென்று சமைத்த இறைச்சிக் கறிச் சட்டியும், பருப்புக் கறிச் சட்டியும் தெரு நாய்களுக்கும், காகங்களுக்கும் உணவாகின.

 

இது 1980ம் ஆண்டளவில் கல்முனை பசார் சந்தியில் பகிரங்கமாக நடந்த ஒரு மாநாடாகும். அன்று 15 வயதுக்கு மேற்பட்டவர்களாயிருந்தவர்கள் இச் சம்பவத்தை நன்றாக அறிந்திருப்பர்.

 

இது நடந்து சுமார் 42 வருடங்கள் உருண்டோடிவிட்டன. அன்று 15 வயதுள்ளவராயிருந்த ஒருவர் இன்று சுமார் 57 வயதுள்ளவராக இருப்பார். இந்த வயதுள்ளவர்களிடம் கேட்டால் விபரம் தெரியும்.

 

அந்த மாநாட்டிற்கு விஷேட அதிதியாக வந்த முஸ்லிம் அரசியல்வாதி அந்நேரம் அமைச்சராக இருந்த “மர்ஹும்” MH முஹம்மத் அவர்கள் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. ஹெலி கொப்டரில் வந்த அமைச்சரிடம் அவரின் பாதுகாப்பு அதிகாரி கூட்டத்தில் குழப்பம் வரும் சாத்தியம் உண்டு என்று கூறியதால் அவர் தந்திரமாக வெளியேறி விட்டார். கொழும்பு சென்று விட்டார்.

 

இந்த வரலாறை நான் இங்கு எழுதியதற்கான காரணம், பத்வா வழங்கிய உலமாக்கள் இறை ஞானத்தை குழி தோண்டிப் புதைப்பதற்காகவும், என்னையும், எனது கருத்தை ஏற்றுக் கொண்டவர்களையும் இஸ்லாம் மார்க்கத்தின் விரோதிகள் என்று சர்வதேசத்திற்கு காட்டுவதற்காகவும், அவர்களின் “பத்வா”வில் எழுதப்பட்ட படி என்னையும், எனது கருத்தை சரி கண்டவர்களையும் கொலை செய்வதற்காகவும் எத்தகைய நடவடிக்கைகள் எடுத்துள்ளார்கள் என்பதை இன்றைய இளைஞர் சமூகம் அறிந்து கொள்ள வேண்டு மென்பதற்காகவேயாகும்.

 

அ – இ – ஜ – உலமாவின் கண் மூடித்தனமான “பத்வா”வை நம்பி இன்று நான் கூறிய கருத்தை எதிர்த்து நடவடிக்கை எடுத்துக் கொண்டிருக்கும் இளைஞர்கள் வரலாறு தெரியாமல், உண்மை புரியாமல் எதிர்த்துக் கொண்டிருக்கின்றார்கள். இவர்கள் தமது சொந்தக் குரோதங்களையும், விரோதங்களையும் களைந்தெறிந்து விட்டு சத்தியத்தை நிலை நாட்ட முன் வரவேண்டும். இன்றேல் அவர்கள் அமைதி காக்க வேண்டும். தவறினால் மறுமையில் அல்லாஹ்வின் கேள்விகளுக்கு பதில் கூற அவர்கள் தயாராக இருக்க வேண்டும்.

إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ

உங்கள் இறைவனின் பிடி கடுமையானதென்ற இறை வசனத்தைக் கவனத்திற் கொண்டு செயல் பட வேண்டும்.

 

நான் கூறிய “வஹ்ததுல் வுஜுத்” ஞானம் எனது கற்பனைக் கருத்தென்று சிலர் நினைக்கிறார்கள்;. இல்லை அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக இல்லை.

 

இத்தத்துவம் அல்லாஹ் திருக்குர்ஆனில் கூறிய தத்துவமும், நபீ பெருமான் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் தங்களின் பொன் மொழிகளில் கூறிய தத்துவமும், இவ்விரண்டையும் கருவாகக் கொண்டு உலகில் தோன்றிய இறை நேசர்களும், இறையியல் மேதைகளும் தமது நூல்களில் எழுதிய தத்துவங்களுமாகும்.

 

இத்தத்துவம் பேசாத, அல்லது எழுதாத எந்த ஓர் இறை ஞானியையும் இஸ்லாமிய வரலாற்றில் காண முடியாது. பகிரங்கமாகப் பேசியவர்களும் உள்ளனர். மறை முகமாகப் பேசியவர்களும் உள்ளனர். மாறாக ஒரு வகையிலும் பேசாமல் மௌனிகளாயிருந்தவர்களை வரலாற்றில் காண முடியவில்லை.

 

திருக்குர்ஆன் அருளப்பட்டதும், நபீமார்கள் அனுப்பி வைக்கப்பட்டதும், இறை ஞானிகள் தோற்றுவிக்கப்பட்டதும் மனிதன் ஒன்றை ஒன்றென்று நம்புவதற்கான வழிகளைத் திறந்து காட்டுவதற்காகவேயன்றி ஒரேயொரு பொருளை பலதாகக் காட்டுவதற்காக அல்ல.

 

அன்பிற்குரிய அல்லாஹ்வின் நல்லடியார்களே!

 

இறைவன் மட்டுமே தன்னைக் கொண்டு நிற்பவன் என்றும், படைப்பு என்பது இறைவனைக் கொண்டு நிற்பது என்றும் என்னால் முடிந்த வரை விளக்கி எழுதியுள்ளேன். மேலும் படைப்பு இறைவனைக் கொண்டு நிற்கிறதென்ற விடயத்தில் நானாக சில ஆட்சேபனைகளையும் எழுதி அவற்றுக்கான விளக்கத்தையும் எழுதினேன்.

 

இறுதியாக ஒரு விளக்கம் எழுதுகிறேன். இந்த விளக்கம்தான் படைப்பு வேறென்று கூறுவது “குப்ர்” நிராகரிப்பை ஏற்படுத்தும் என்பதற்கான விளக்கமாகும். இதை மிக அவதானத் தோடு வாசித்து பயன் பெறுவதே நீங்கள் எனக்குச் செய்கின்ற உதவியாகும்.

 

சத்தியத்தை நீங்கள் விளங்கிக் கொள்வதை மட்டுமே உங்களிடமிருந்து எதிர்பார்க்கிறேனேயன்றி நீங்கள் எனது பள்ளிவாயலுக்கு வர வேண்டும், நீங்கள் எனக்கு ஆதரவானவர் என்பதை மக்களுக்கு வெளிப்படையாக காட்ட வேண்டும், நான் கட்டிக் கொண்டிருக்கும் பள்ளி வாயலுக்கு பண உதவி செய்ய வேண்டும், நீங்கள் என்னை ஆதரித்து எனது கையை பலப்படுத்த வேண்டும் என்பவற்றை ஒரு மண்ணளவும் நான் எதிர் பார்க்கவில்லை. எனது எதிர் பார்ப்பு என்னவெனில். நான் கூறும் சத்தியக் கொள்கையை இரகசியமாகவேனும் நீங்கள் ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டுமென்பதேயாகும். எனது முயற்சியால் ஒருவர் சத்தியத்தை தெரிந்து கொள்வது எனக்கு இவ்வுலகமும், இதிலுள்ளவையும் கிடைப்பதை விட மேலானதே.

 

படைப்பு அல்லாஹ்வைக் கொண்டு நிற்பது தரையில் விழுவதற்கு சாய்ந்து கொண்டிருக்கின்ற ஒரு வாழை மரம் விழுந்து விடாமல் ஒரு முட்டில் நிற்பது போன்றதென்று சிலர் கூறுவர். இவ்வாறு விளங்குவதும் பிழை என்றே நான் சொல்கிறேன். இவ்வாறு விளங்குவது “குப்ர்” என்ற நிராகரிப்பாகிவிடும் என்பதே நான் அறிந்த இஸ்லாமிய கொள்கையாகும்.

 

ஏனெனில் படைப்பு என்பது அல்லாஹ்வைக் கொண்டு நிற்பதானது ஒரு முட்டைக் கொண்டு வாழை மரம் நிற்பது போல் என்று வைத்துக் கொண்டால் வாழை மரம் வேறாகவும், முட்டு வேறாகவும் ஆகிவிடும். முட்டு அல்லாஹ் என்றும், வாழை மரம் படைப்பு என்றும் கொள்ள வேண்டும். இங்கு இரண்டு வஸ்த்துக்கள் – இரண்டு பொருட்கள் தேவை. ஒன்று முட்டு. மற்றது வாழை மரம். இவ்வாறு விளங்காமல் பாய் என்பது பன்னைக் கொண்டு நிற்பது போன்றும், மோதிரம் என்பது தங்கத்தைக் கொண்டு நிற்பது போன்றும், ஷேட் என்பது பஞ்சைக் கொண்டு நிற்பது போன்றும் என்று விளங்கிக் கொள்ள வேண்டும். இவ்வாறு விளங்கினால் பொருள் ஒன்றுதான் இரண்டல்ல என்ற முடிவு வந்து விடும். ஏனென்றால் பாய் வேறு பன் வேறல்ல, இதே போல் மோதிரம் வேறு தங்கம் வேறல்ல, இன்னுமிதே போல் ஷேட் வேறு பஞ்சு வேறல்ல. இம் மூன்று உதாரணங்களிலும் பெயரளவில் மட்டும்தான் இரண்டு பொருட்கள் உள்ளனவேயன்றி எதார்த்தத்தில் இரண்டு பொருட்கள் இல்லை.

 

ஆகையால் படைப்பு அல்லாஹ்வைக் கொண்டு நிற்கிறது என்பதற்கு வாழை மரத்தையும், முட்டையும் உதாரணமாகக் கொள்ளாமல் பாயையும் பன்னையும், மோதிரத்தையும் தங்கத்தையும், ஷேட்டையும் பஞ்சையும் உதாரணமாகக் கொண்டு ஆய்வு செய்தால் பாய் வேறு பன் வேறு என்றும், மோதிரம் வேறு தங்கம் வேறு என்றும், ஷேட் வேறு பஞ்சு வேறு என்றும் கருத்து வராது.

 

ஆகையால் படைப்பு வேறு அல்லாஹ் வேறு என்று சொல்வதற்கு வழியில்லாமற் போய் இரண்டும் ஒன்றுதான் என்று சொல்வதற்கு வழியேற்பட்டு விடும்.

 

எனவே அல்லாஹ் வேறு படைப்பு வேறு என்று சொல்பவன் படைப்பும் தன்னைக் கொண்டு நிற்கிறதென்று முடிவு செய்வதால் நிகர் ஏற்படுகிறது. அல்லாஹ்வையும், படைப்பையும் இரு பொருட்களாகக் கொள்ளாமல் ஒரே பொருளாய்க் கொண்டால் சிக்கல் ஒன்றுமே வராது.

 

தொடரும்….