இமாம் அபுல் ஹஸன் அல்அஷ்அரீ றஹிமஹுல்லாஹ் அவர்கள் ஹிஜ்ரீ 260 – கி.பி 874ல் இறாக் நாட்டின் “பஸறா” நகரில் பிறந்தார்கள்.

 

“பஸறா”வில் பிறந்த இவர்கள் முதலில் ஆரம்பக் கல்வியை அங்கேயே கற்று உயர் கல்வியை தலைநகர் “பக்தாத்” இல் கற்றார்கள். மரணிக்கும் வரை அங்கேயே வாழ்ந்தார்கள். ஹிஜ்ரீ 324ல் “வபாத்” ஆனார்கள்.

 

வழி கெட்ட கொள்கையில் ஒன்றான “முஃதஸிலா” கொள்கையின் தாபகர் “அபூ அலீ அல் ஜுபாஈ” என்பவரிடம் தொடராக நாற்பதாண்டுகள் அவரின் கொள்கையிலேயே இருந்தார்கள்.

 

பின்னர் ஸுன்னத் வல்ஜமாஅத் கொள்கையை சரி கண்டு மரணிக்கும் வரை அக் கொள்கையிலேயே இருந்தார்கள். கொள்கை மாறிய பிறகு ஸுன்னத் ஜமாஅத் அறிஞர்களிடம் கல்வி கற்றார்கள்.

 

இவர்களின் கொள்கைதான் “அல்அஷ்அரிய்யா” கொள்கை என்று சொல்லப்படுகிறது. இன்று ஸுன்னல் வல் ஜமாஅத் கொள்கையுள்ளவர்கள் இவரையே பின்பற்றுகிறார்கள்.

 

இவர்களின் பெயர் அலீ. புனைப் பெயர் அபுல் ஹஸன். பட்டம் நாஸிறுத்தீன்.

 

இவர்களின் பரம்பரை நபீ தோழர் அபூ மூஸல் அஷ்அரீ றழியல்லாஹு அன்ஹு அவர்களில் போய் முடிகிறது. இவர்கள் மூத்த நபீ தோழர்களில் ஒருவர். இவர்களையும், இவர்களின் கூட்டத்தவர்களையும் நபீ பெருமான் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் பல பொன் மொழிகளில் புகழ்ந்து கூறியுள்ளார்கள்.

 

قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «إِنَّ الأَشْعَرِيِّينَ إِذَا أَرْمَلُوا فِي الغَزْوِ، أَوْ قَلَّ طَعَامُ عِيَالِهِمْ بِالْمَدِينَةِ جَمَعُوا مَا كَانَ عِنْدَهُمْ فِي ثَوْبٍ وَاحِدٍ، ثُمَّ اقْتَسَمُوهُ بَيْنَهُمْ فِي إِنَاءٍ وَاحِدٍ بِالسَّوِيَّةِ، فَهُمْ مِنِّي وَأَنَا مِنْهُمْ»

(நபீ தோழர் அபூ மூஸல் அஷ்அரீ றழியல்லாஹு அன்ஹு அவர்களின் குடும்பத்தில் யாராவதொருவர் புனிதப் போரின் போது மரணித்து ஒரு பெண் விதவையானால், அல்லது திரு மதீனா நகரில் அவர்களின் குடும்பத்தில் வறுமை தலை தூக்கினால் – உணவுக்கு வழியில்லாமல் போனால் அவர்களின் குடும்பத்தவர்கள் ஒன்று சேர்ந்து ஒரு துணியில் தம்மிடமுள்ளவற்றை ஒன்று சேர்ப்பார்கள். பின்னர் அவர்களுக்கிடையில் சேர்ந்த பொருட்களைச் சமமாக பங்கு வைத்துக் கொள்வார்கள்.

அவர்கள் என்னில் நின்றுமுள்ளவர்கள், நான் அவர்களில் நின்றுமுள்ளவன்) என்று கூறினார்கள்.

ஆதாரம்: புகாரீ – 2486

அறிவிப்பு : அபூ புர்தா, அபூ மூஸா

 

சுருக்கம்:

இந்த நபீ மொழியின் சுருக்கம் என்னவெனில் நபீ தோழர் அபூ மூஸல் அஷ்அரீ றழியல்லாஹு அன்ஹு அவர்களின் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஒருவர் புனிதப் போரில் மரணித்து அவரின் மனைவி விதவையானால், அவர்களின் குடும்பத்தில் வறுமையேற்பட்டு உணவுக்கு வழியில்லாமற் போனால் அவர்களின் குடும்பத்தவர்கள் சேர்ந்து தம்மால் கொடுக்க முடிந்ததைக் கொடுத்து அந்தக் குடும்பத்தவர்களுக்கு உதவி செய்வார்கள்.

 

இவ்வாறு செய்வதற்கு அவர்கள் தமக்கிடையே ஒரு நடைமுறை வைத்திருந்தார்கள்.

 

அதாவது பள்ளிவாயலில் அல்லது மக்கள் கூட்டமாக ஒன்று கூடுமிடத்தில் ஒரு துணியை விரித்து வைத்து ஏதோ ஒரு வகையில் பொது மக்களுக்கு அறிவித்து அவர்களால் சேரும் பொருட்களைச் சமமாகப் பிரித்து கொடுப்பார்கள்.

 

இவ்வாறான ஒரு நடைமுறை பெருமானார் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்களின் காலத்தில் தோழர்கள் நடைமுறையில் இருந்து வந்துள்ளது.

 

இந்த நடைமுறையை நபீ அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் வெகுவாகப் பாராட்டி உள்ளார்கள். நல்ல காரியமாகக் கண்டுள்ளார்கள்.

 

இவ்வாறான நடைமுறை நபீ பெருமானார் அவர்களின் காலத்திலும் இருந்தது. அவர்களுக்குப் பின் வந்த தாபியீன்கள், அவர்களைத் தொடர்ந்த தபஉத் தாபியீன்களின் காலத்திலும் இருந்து வந்தது. இப்போதும் சில இடங்களில் நடைபெறுவதை நாம் காண்கிறோம்.

 

பள்ளிவாயலிலோ, பொது இடங்களிலோ வெள்ளை விரித்து வறுமைப் பட்டோர்களுக்கு நிதியுதவி கோரும் வழக்கம் இப்போது குறைந்து போனாலும் இந்த நவீன காலத்தில் காலத்திற்கேற்ற பாணியில் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நிதியுதவி செய்து வருவதை நாம் காண்கிறோம்.

 

எனினும் வறுமையால் சூழப்பட்டு மூன்று நேர உணவுக்குக் கூட வழியில்லாமல் தவிக்கும் ஏழைகளும், தமது பிள்ளைகளுக்கு கல்வியைக் கொடுக்க பண வசதியற்றவர்களும், தமது குழந்தைகளுக்கு பால்மா வாங்குவதங்குக் கூட வசதியற்றவர்களும், தமது குடும்பத்தில் நோயால் பாதிக்கப்பட்டு அல்லல் படுபவர்களுக்கு மருந்து வாங்குவதற்குக் கூட வசதியற்ற ஏழைகளும் வாழும் இக்காலத்தில் பணச் செல்வமுள்ளவர்கள் இவர்களை இனங்கண்டு இவர்களுக்கு உதவ முன்வர வேண்டும்.

 

குறிப்பாக ஏழைக்கும், படிப்பைத் தொடரப் பண வசதியற்ற, தொடர்ந்து படிப்பை மேற்கொண்டு பொறியியலாளராக, கலாநிதியாக, வழக்கறிஞராக வரத் திறமையுள்ள, தகுதியுள்ள, விருப்பமுள்ள இளைஞர்கள் மற்றும் சிறுவர்களுக்கும் அனைத்து வசதிகளும் செய்து அவர்களை முன்னேற்றுவதற்கு செல்வந்தர்கள் முன்வர வேண்டும். அதோடு அறிவுரை மூலம் பணம் படைத்தவர்களைத் தூண்விடக் கூடிய உலமாஉகளும் முன்வர வேண்டும்.

 

நபீ அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்களையும், நபீ தோழர்களையும் பின்பற்றி கல்விக்காக வாழ்ந்து அதற்காகத் தமது பொருளாதாரத்தை அள்ளி வழங்கியவர்களில் நாமும் இணைந்து கொள்ள முயற்சிப்போம்.