இவ்வாறுதான் எனக்கும், எனது கருத்தை சரி கண்டவர்களுக்கும் “முர்தத்” பத்வா வழங்கிவிட்டு ஆப்பிழுத்த குரங்குகளாகிக் கிடக்கின்ற உலமா சபையுமாகும். இவர்களுக்கு தாம் வழங்கிய பத்வா பிழை என்பதும், எங்களைக் கொலை செய்ய வேண்டுமென்று தமது பத்வாவில் எழுதியது பேத்தனத்தினும் கேடு கெட்ட பேத்தனம் என்பதும், ஒரு தரமாவது என்னிடம் எதுவும் கேட்காமல் பத்வா வழங்கியதும், அறபு பத்வாவில் எனது பெயர் இல்லாதிருக்கும் நிலையில் தமிழ் மொழி பெயர்ப்பில் மட்டும் எனது பெயரை எழுதியதும் முட்டாள் தனமென்று இப்போது நன்றாகத் தெரியும். இவர்களும் வஹ்ஹாபிகள் போல் கல்லடிக்கும், சொல்லடிக்கும் பயந்தே மௌனிகளாக உள்ளார்கள். இவர்களும், அவர்கள் போல் எதையும் யோசிக்காமல் நெருப்பிலிருந்து நீருக்கு வந்தார்களாயின் துன்யாவின் தண்டனையின்றி இவர்கள் நிம்மதியாக வாழ முடியும். இன்றேல் இவ்வுலகிலும் சீனாதான். மறுவுலகிலும் சீனாதான்.

 

இவர்கள் நான் மேலே எழுதியது போல் இரு கைப்பிடியை ஒரு கைப்பிடியாக மாற்றவில்லையானால் இந்த விவகாரம் ஐ. நா வரை சென்று அகில உலக மக்களே “வஹ்ததுல் வுஜூத்” என்று ஒரு தத்துவம் உண்டு என்பதை அறிந்து கொள்ள வாய்ப்பு ஏற்படும். அது எமக்கு “நூறுன் அலா நூர்” போல் ஆகிவிடும். அல்ஹம்துலில்லாஹ்.

 

ஒரு காலத்தில் எமது பள்ளிவாயலில் ஒலி பெருக்கி பாவிப்பதற்குத் தடை ஏற்படுத்தினார்கள் உலமாக்கள். ஏன்? பொது மக்கள் என் பக்கம் வந்துவிடுவார்கள் என்பதற்காக? ஆனால் இன்று “வஹ்ததுல் வுஜூத்” ஞானம் கொடி கட்டி உலகமெங்கும் பறப்பது உலமாக்களுக்கு தெரியாத ஒன்றல்ல. அவர்களால் என்னதான் செய்ய முடியும்? கைபேசியும், “லெப்டெப்”பும் எமக்காக கண்டுபிடித்தாற் போலிருக்கிறது. அல்லாஹ் பெரியவன். கட்டுப்பாடில்லாத எடையற்ற பெரியவன். அவனை நிறுக்கத் தராசில்லை. அதனால்தான் அவனுக்கு எடையில்லை. அவனுக்கு இடமுமில்லை, தலமுமில்லை. ஏன்? இடமாயும், தலமாயும் அவனே இருக்கும் நிலையில் அவனுக்கு இடமும், தலமும் எங்கேயிருக்கப் போகின்றது? “அல்லாஹு அக்பர்” என்ற வசனம் ஐவேளைத் தொழுகையில் 94 தரம் மொழியப்படுகின்றது. ஆயினுமதன் சரியான பொருள் தெரியாமலேயே உலமாக்களும் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். “அல்லாஹு அக்பர்” என்ற வசனத்திற்கு “அல்லாஹு அஃளம்” அல்லாஹ் வலுப்பமானவன் என்று பொருள் சொல்வதேன்? எவரும் விளங்கவில்லை. “அக்பர்” என்ற சொல்லின் விளக்கம் “அஃளம்” என்பதாக இருந்தால் அந்தச் சொல் பாவனைக்கு வராமல் விட்டதேன்?

 

உலமாஉகளே! விவாதம் வேண்டாம்! ஸூபிஸத்தில் விவாதமில்லை. ஆயினும் கலந்துரையாடல் உண்டு. வருவீர்களா? நீங்கள் இந்த இல்மை என்னிடம் படிக்கத்தான் வேண்டும். நான் உங்களிடம் வேறு அறிவை படிக்கத்தான் வேண்டும். إنّما العلم بالتعلم கல்வி கற்பது கொண்டே கிடைக்கும். கற்றுக் கொள்ளாமல் கிடைக்கும் அறிவும் உண்டு. ஆயினும் அந்த இடத்திற்கு நீங்கள் மட்டுமல்ல நானும் இன்னும் செல்லவில்லை. வாருங்கள். நான் உங்களுடன் உரையாடுவதற்காக அல்ல. இஸ்லாமிய வரலாற்றில் “வஹ்ததுல் வுஜூத்” ஞானத்தை உணர்த்தும் திருக்குர்ஆன் வசனங்களையும், அதேபோல் ஹதீதுகளையும், மற்றும் இறைஞானிகள், இமாம்கள், மஷாயிகுமார்கள் எழுதிய நூல்களையும் உங்கள் முன் வைக்கிறேன். நீங்களே அவற்றை வாசித்து கலந்துரையாடாமல் சபையில் விளக்கம் சொன்னால் போதும். அவ்வாறு ஒரு ஞானமில்லை என்றால் அவ்வாறு உண்டு என்று எழுதப்பட்ட நூல்களையும், திருக்குர்ஆனையும், அத்தகைய ஹதீதுகள் எழுதப்பட்ட நூல்களையும் நானும் நீங்களும் இணைந்து இலங்கை முழுவதும் சுற்றி ஒன்று திரட்டி “கோல்பேஸ்” மைதானத்தில் எரிப்போம். அழிப்போம். இதற்கு நீங்கள் தயார் என்றால் நானும் தயார்தான். அல்ஹம்துலில்லாஹ். கிதாபுகளை வாசித்து விளக்கம் சொல்லும் முழுப் பொறுப்பையும் ரிஸ்வி சாஹிபு எடுக்க வேண்டும்? இன்றேல் ஒரு காலம் வரும் ஜெனீவாவில் சந்திப்போம்.

 

இரண்டாவதாக நான் எழுதிய ஹதீதின் விளக்கம் பின்வருமாறு.

 

“இறுதிக் கால கட்டத்தில்” என்ற பெருமானாரின் அமுத மொழி இக்காலத்தையே குறிக்கிறதென்று நான் கருதுகிறேன். ஏனெனில் இந்த நபீ மொழியில் சொல்லப்பட்ட விடயம் இக்காலத்தில் நடந்து கொண்டிருப்பதை நான் நிதர்சனமாக காணுகிறேன்.

 

அது எவ்வாறெனில் நீங்களும், உங்களின் தந்தைமார்களும் கேட்டிராத செய்திகளை உங்களிடம் சொல்வார்கள். நீங்களும், அவர்களும் கேட்காத செய்திகள் பல உள்ளன. அவற்றில் கந்தூரி கொடுப்பது “ஹறாம்” என்று சொல்வதும் ஒன்றாகும்.

 

நபீமார் பெயரிலும், வலீமார் பெயரிலும் மக்கள் தொன்று தொட்டு கந்தூரி கொடுத்து வந்ததே எமக்குத் தெரியும். அது “ஷிர்க்” என்று எவருமே சொல்லவுமில்லை. சொன்னதாக நாம் கேள்விப்படவுமில்லை.

 

இக்காலத்தில் தான் ஒரு கூட்டம் அது “ஷிர்க்” என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அவ்வாறு சொல்பவர்கள் யாரென்று ஆய்வு செய்தால் அவர்கள் வஹ்ஹாபிகளாகவே உள்ளார்கள். இந்தக் கூட்டம் தவிர வேறு எந்த ஒரு கூட்டமும் கந்தூரி கொடுப்பதை – வலீமார் பெயரில் அன்னதானம் வழங்குவதை தடை செய்யவில்லை.

 

றபீஉனில் அவ்வல் மாத்தில் ஒவ்வொரு வீட்டிலும், பள்ளிவாயல்களிலும் “ஸுப்ஹான மௌலித்” ஓதும் வழக்கம் தொன்று தொட்டு இருந்து வந்த வழக்கமாகும். இவ்வழக்கத்தை செய்து வந்தவர்கள் உலமாஉகளும், பள்ளிவாயல் நிர்வாகிகளுமேயாவர். அது “ஷிர்க்” என்று நாம் கேட்டிராத செய்தியை சொன்னவர்கள் வஹ்ஹாபிகள்தான் வேறு யாருமில்லை.

 

ஒவ்வொரு வீட்டிலும், பள்ளிவாயல்களிலும் றபீஉனில் ஆகிர் மாதத்தில் முஹ்யித்தீன் அப்துல் காதிர் ஜீலானீ றஹிமஹுல்லாஹ் அவர்களின் மௌலித் ஓதி கந்தூரி கொடுக்கும் வழக்கம் தொன்று தொட்டு இருந்து வந்த வழக்கமேயாகும். எவரும் அது “ஷிர்க்” என்று சொன்னதில்லை. இன்று அவ்வழக்கம் “ஷிர்க்” என்று சொல்பவர்கள் வஹ்ஹாபிகள் மட்டும்தான்.

 

இவை போல் இன்னும் பல நிகழ்வுகளை “ஷிர்க்” என்றும், “ஹறாம்” என்றும் சொல்லி நிறுத்தியவர்கள் வஹ்ஹாபிகளேயன்றி வேறு யாருமில்லை.

 

எனவே, நபீ பெருமான் எச்சரித்த பொய்யர்களும், தஜ்ஜால்களும் வஹ்ஹாபிகளேயன்றி வேறு யாருமில்லை.

 

இந்த நாட்டிலும், இந்தக் காத்தான்குடியிலும் வஹ்ஹாபிஸக் கொள்கையை வளர்த்தவர்கள் உலமாஉகளும், ஊர்த்தலைவர்களுமேயன்றி வேறு யாருமே இல்லை.

 

வஹ்ஹாபிகளை மடியில் தூக்கி வைத்தும், அவர்களுக்கு மாலை சூடியும், அவர்களைப் பெரிய மனிதர்களாக்கியும் வந்தவர்கள் உலமாக்களும், சம்மேளனமும், ஊர்த்தலைவர்களுமேயாவர். ஊர்த்தலைவர்களும், உலமாஉகளும் அவர்களைக் கண்ணியப்படுத்தி வைத்திருந்ததினால்தான் பொது மக்களும், அவர்களைக் கண்ணியப்படுத்தினார்கள். இறுதியில் அந்த வஹ்ஹாபிகளின் தலைவர்கள் போல் அவர்களும், பொது மக்களையும், மற்ற மதத் தலைவர்களையும் கொன்று குவித்ததினால்தான் இலங்கை வாழ் முஸ்லிம்கள், குறிப்பாக காத்தான்குடி முஸ்லிம்கள் பயங்கரவாதிகள் என்று “சீல்” குத்தப்பட்டுள்ளார்கள். உலமாஉகளையும் திருத்த முடியாது, இவ்வூர் மக்களையும் திருத்த முடியாது. நடப்பவை நடக்கட்டும்.

 

உள்ளங்கையால் சூரியனை மறைக்க நினைப்பதும், வாயல் ஊதி மாமலையை அசைக்க நினைப்பதும் அறியாமையின் உச்ச கட்டம் என்பதை சிந்தித்துச் செயல்படுமாறு கேட்டுக் கொள்கின்றேன்.