தொகுப்பு: மௌலவீ அல்ஹாஜ் A அப்துர் றஊப் மிஸ்பாஹீ பஹ்ஜீ (மத்தல்லாஹு ழில்லஹுல் ஆலீ)

 

قال الله تعالى ‘ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ ‘ (سورة المائدة 44)

قال الله تعالى ‘ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ‘ (سورة المائدة 45)

قال الله تعالى ‘ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ‘ (سورة المائدة 47)

أمّا الحُكمُ بما أنزل الله فى الآيات المذكورة فهو أن يكون الحُكم مُوافقا للكتاب والسنّة، وللأحكام الشـرعيّة التي ذكرها الأئمّة الكبارُ رضي الله عنهم الغفّار، فى كتب الفقه، ومُوافقا أيضا للعقائد الصّوفيّة، أعني بها عقائد الأولياء والصّوفيّة الصّافية، لاسيّما عقيدة الأولياء المكاشفين المُلهَمين، فمن كان حكمُه مخالفا لها فلا يُقبل ذلك منه، بل يُطرح وراءَ الحائط، ويُرمى فى المزبلة التي تنام فيها الكلاب والخنازير، ولو كان الحاكم معروفا ومشهورا بين النّاس باسمه وصورته وألقابه التي نالها من الجَهَلة، لأنّ شهرة الحاكم لا تكون دليلا لصحّة حكمه وفتواه، فكم من حاكم ليس من حكمه إلّا الجُور والكَذب والخطأ والظُّلمُ، كما نُشاهد هذه الحالة فى حُكّام زماننا هذا، أعني بالحُكّام هنا العلماءَ المسلمين الّذين يحكمون بين المسلمين، فيما يقولون وفيما يعملون، فالحاكم بغير ما أنزله الله إمّا كافر أو ظالم أو فاسق، كما دلّت الآيات المذكورة،

وقد عرفتم أيّها الإخوة المسلمون أنّ الحكم بغير ما أنزله الله أي بغير دليل من الكتاب والسنّة كُفرٌ وظُلمٌ وفِسقٌ، وأنّ ذلك الحكم لا يُقبل ولا يُعمل به،

وأناا الآن أذكر بعض الأحاديث الدالّة على كُفر مَن كفّر مسلما، أي على كُفر من أفتى المسلمَ بردّتِه،

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «إِذَا قَالَ الرَّجُلُ لِأَخِيهِ يَا كَافِرُ، فَقَدْ بَاءَ بِهِ أَحَدُهُمَا» (رواه البخاري)

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «أَيُّمَا رَجُلٍ قَالَ لِأَخِيهِ يَا كَافِرُ، فَقَدْ بَاءَ بِهَا أَحَدُهُمَا» (رواه البخاري)

عَنْ ثَابِتِ بْنِ الضَّحَّاكِ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «مَنْ حَلَفَ بِمِلَّةٍ غَيْرِ الإِسْلاَمِ كَاذِبًا فَهُوَ كَمَا قَالَ، وَمَنْ قَتَلَ نَفْسَهُ بِشَيْءٍ عُذِّبَ بِهِ فِي نَارِ جَهَنَّمَ، وَلَعْنُ المُؤْمِنِ كَقَتْلِهِ، وَمَنْ رَمَى مُؤْمِنًا بِكُفْرٍ فَهُوَ كَقَتْلِهِ» (رواه البخاري)

قد عرفتم أيّها الإخوة المسلمون بعض الأحاديث الدالّة على كفر من كفّر مسلما وأفتى بالردّة مسلما، ولكن فى هذا الأمر أحاديث كثيرة، تركتها خوفا من التطويل، ومعنى الأحاديث المذكورة أنّ من كفّر مسلما فقد قتله، وجعله مستحقّا للقتل، ومُهدر الدّم بتكفيره إيّاه، وكَفَرَ هو أيضا بتكفيره المسلم، فالمكفّرُ للمسلم كقاتلِه بلا شكّ، وله إثم قتله وإن لم يقتله بيده، لأنّه قد قتله بحكمه وفتواه، وكذلك من كفّر جمّا غفيرا من المسلمين الموحّدين، كما فعل الجهلاء المُتمثِّلون بالفقهاء والعلماء لي ولمن صدّقَ قولي، فلهم إثم قتلهم جميعا، كما فُهم من الأحاديث المذكورة، وسيظهر حال المفتي السابق وأعوانه السابقين وحال المفتى الحاليّ وأعوانه لِتصديقهم الفتوى،

சுருக்கம்: அல்லாஹ் திருக்குர்ஆனில் பின்வருமாறு கூறியுள்ளான்.

 

எவர்கள் அல்லாஹ் இறக்கி வைத்தது கொண்டு தீர்ப்புச் செய்யவில்லையோ அவர்கள் “காபிர்”களாவர். (மாயிதா 44)

எவர்கள் அல்லாஹ் இறக்கி வைத்தது கொண்டு தீர்ப்புச் செய்யவில்லையோ அவர்கள் அநீதியாளர்களாவர். (மாயிதா 45)

எவர்கள் அல்லாஹ் இறக்கி வைத்தது கொண்டு தீர்ப்புச் செய்யவில்லையோ அவர்கள் “பாஸிகீன்” கெட்டவர்களாவர். (மாயிதா 47)

அல்லாஹ் இறக்கி வைத்தது கொண்டு தீர்ப்புச் செய்யாதவர்கள் என்றால் திருக்குர்ஆனின் ஆதாரங்களின்றித் தீர்ப்புச் செய்பவர்களையும், திருக்குர்ஆனுக்கு முரணாக தீர்ப்புச் செய்பவர்களையும் குறிக்கும்.

இவ்வாறு தீர்ப்புச் செய்பவர்கள் “காபிர்”கள் என்றும், அநீதியாளர்கள் என்றும், கெட்டவர்கள் என்றும் அல்லாஹ் தீர்ப்புக் கூறியுள்ளான். அல்லாஹ்வின் இத்தீர்ப்பின் படி இஸ்லாமிய ஸூபிஸம் கூறும் “வஹ்ததுல் வுஜூத்” எனும் இறை தத்துவத்தை கூறியவர்களுக்கும், அதை ஏற்றுக் கொண்டவர்களுக்கும் “முர்தத்” மதம் மாறியவர்கள் – இஸ்லாம் மார்க்கத்திலிருந்து வெளியேறியவர்கள் என்று தீர்ப்புச் செய்பவர்கள் அனைவரும் “காபிர்”களும், அநீதியாளர்களும், கெட்டவர்களுமேயாவர். இவ்வாறு சொன்னவன் அல்லாஹ்தானேயன்றி இமாம்களல்ல.

திரு வசனங்களில் முதற் சொல்லாக வந்துள்ள مَنْ – “மன்” என்ற சொல் மேற்கண்டவாறு தீர்ப்புச் செய்வோர் அனைவரையும் உள்வாங்கிய சொல்லாகும். அவர்கள் அரசர்களாயினும், மன்னர்களாயினும், மகுடாதிபதிகளாயினும், மௌலவீமார்களாயினும், சங்கங்களாயினும், அமைப்புக்களாயினும், மத குருமார்களாயினும், ஞான குருக்களாயினும் சரியே! எவர்களாயினும் சரியே!

“தஸவ்வுப்” ஸூபிஸம் கூறும் “வஹ்ததுல் வுஜூத்” ஞானம் பிழை என்று கூறுவதற்கு திருக்குர்ஆனின் 6666 வசனங்களில் ஒரு வசனம் கூட இல்லையென்று என்னால் திட்டமாக கூற முடியும். இன்ஷா அல்லாஹ்!

எதார்த்தம் இவ்வாறிருக்கும் நிலையில் நான் பேசிய “வஹ்ததுல் வுஜூத்” ஞானம் பிழை என்று கூறி எனக்கும், எனது ஆதரவாளர்களுக்கும் மதம் மாறியவர்கள் என்று தீர்ப்புக் கூறியவர்கள் தமது தீர்ப்புக்கு திருக்குர்ஆனிலிருந்து இரண்டு ஆதாரங்கள் கூறியுள்ளார்கள்.

ஒன்று – “இக்லாஸ்” அத்தியாயமான

قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ، اللَّهُ الصَّمَدُ، لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ، وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ،

என்ற அத்தியாயமாகும். மற்றது

لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ

என்ற திருக்குர்ஆன் வசனமாகும்.

இவ்வசனங்களுக்கு முரணாக நான் பேசியுள்ளேனா என்பதை ஏமாற்றப்பட்ட பொது மக்கள் அறிந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதற்காக சுருக்கமாக இங்கு எழுதுகிறேன்.

முதலாம் வசனத்தைக் கவனியுங்கள். இது “அல்லாஹ் ஒருவன்” என்று கூறுகிறது. நானும் அன்று முதல் இன்று வரை அல்லாஹ் ஒருவன் என்றுதான் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறேன். எந்த ஒரு கட்டத்திலும், எந்த ஓர் இடத்திலும் அல்லாஹ் இருவர் என்றோ, அல்லது பலர் என்றோ நான் சொன்னதில்லை. எவராலும் எனது இவ்வாக்கை பொய்யாக்கவும் முடியாது. ஆகையால் நான் திருக்குர்ஆனுக்கு முரணாகப் பேசவில்லை.

இரண்டாம் வசனத்தைக் கவனியுங்கள். இது அல்லாஹ் தேவையற்றவன் என்று கூறுகிறது. நானும் அன்று முதல் இன்று வரை அல்லாஹ் தேவையற்றவன் என்றே சொல்லி வருகிறேன். எந்த ஒரு கட்டத்திலும், எந்த ஒரு கூட்டத்திலும் அல்லாஹ் தேவையுள்ளவன் என்று நான் சொன்னதில்லை. ஆகையால் நான் திருக்குர்ஆனுக்கு முரணாகப் பேசவில்லை.

மூன்றாம் வசனத்தைக் கவனியுங்கள். இது அவன் யாரையும் பெறவுமில்லை, அவனை யாரும் பெறவுமில்லை என்று கூறுகிறது. நானும் அன்று முதல் இன்று வரை அல்லாஹ் யாரையும் பெறவில்லை என்றும், அல்லாஹ்வை யாரும் பெறவில்லை என்றுமே சொல்லி வருகிறேன். இதற்கு மாறாக நான் பேசியதுமில்லை. நான் பேசியதாக எவராலும் ஆதாரம் கூறவும் முடியாது. ஆகையால் நான் திருக்குர்ஆனுக்கு மாறாக பேசவில்லை.

நாலாம் வசனத்தைக் கவனியுங்கள். அல்லாஹ்வுக்கு நிகராக எவருமில்லை – எதுவுமில்லை என்று இவ்வசனம் கூறுகிறது. நானும் அன்று முதல் இன்று வரை அல்லாஹ்வுக்கு நிகராக எவருமில்லை, எதுவுமில்லை என்றே கூறி வருகிறேன். எனது எந்த ஒரு பேச்சிலும், இடத்திலும் அல்லாஹ்வுக்கு நிகர் உண்டு என்று நான் பேசியதுமில்லை, நான் அவ்வாறு பேசியதாக எவராலும் நிரூபிக்கவும் முடியாது.

எனவே, எனது பேச்சு – நான் கூறிய “வஹ்ததுல் வுஜூத்” தத்துவம் பிழை என்று எனக்கும், மற்றவர்களுக்கும் “முர்தத்” மதம் மாறியவர்கள் என்று தீர்ப்பு வழங்குவதற்காக மேற்கண்ட நான்கு வசனங்களை உள் வாங்கியுள்ள மேற்கண்ட அத்தியாயத்தை தீர்ப்புச் செய்தவர்கள் ஆதாரமாக கூறியிருப்பது வடிகட்டிய அறியாமையேயாகும். அவர்களின் புத்திகளை அல்லாஹ் சீர் செய்வானாக! சத்தியத்தை அவர்களுக்கு சத்தியமாக காட்டுவானாக! أصلح الله عقولهم وأراهم الحقّ حقا

நாங்கள் மதம் மாற்றப்பட்டோமேயன்றி நாங்கள் மதம் மாறவில்லை!

நாங்கள் தீர்ப்பு வழங்கியவர்களால் மதம் மாற்றப்பட்டோமே தவிர நாங்களாக மதம் மாறவில்லை. தீர்ப்பு வழங்கியோர் காபிர்களும், அநீதியாளர்களும், கெட்டவர்களுமேயாவர்.

எமக்கு “முர்தத்” மதம் மாறியவர்கள் என்று தீர்ப்புக் கூறியவர்கள் தமது தீர்ப்புக்கு ஆதாரமாக கூறியுள்ள இரண்டாவது ஆதாரம் “அவனுக்கு நிகராக எதுவுமில்லை, கேட்பவனுமவன்தான், பார்ப்பவனும் அவன்தான்” என்ற திருக்குர்ஆன் வசனமாகும்.

திருக்குர்ஆன் கூறுவதுபோல் அல்லாஹ்வுக்கு நிகராக எதுவுமில்லை, அவனே கேட்பவனாயும், பார்ப்பவனாயும் உள்ளான் என்றுதான் அன்று முதல் இன்று வரை நான் கூறி வருகிறேன். இதற்கு மாறாக நான் கூறியதாக எவராலும் ஆதாரம் காட்ட முடியாது.

மேற்கண்ட விளக்கங்கள் மூலம் நான் பேசிய “வஹ்ததுல் வுஜூத்” எல்லாம் அவனே என்ற ஞானம் பிழை என்பதற்கோ, மத மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும் என்பதற்கோ தீர்ப்புக் கூறியவர்கள் காட்டிய இரண்டு திருக்குர்ஆன் ஆதாரங்களும் பொருத்தமற்றவை என்பது தெளிவாகிவிட்டது.

நபீ மொழிகள்:

நபீ மொழி ஒன்று: ஒருவன் ஒரு முஸ்லிமை “காபிர்” என்று சொன்னால் இருவரில் ஒருவன் “காபிர்” ஆகிவிட்டான் என்று நபீ அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் அருளினார்கள்.

ஆதாரம்: புகாரீ, அறிவிப்பு: அபூ ஹுறைறா

நபீ மொழி இரண்டு: யாராவது ஒருவன் ஒரு முஸ்லிமை “காபிர்” என்று சொன்னால் இருவரில் ஒருவன் “காபிர்” ஆகிவிட்டான் என்று நபீ அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் அருளினார்கள்.

ஆதாரம்: புகாரீ, அறிவிப்பு: அப்துல்லாஹ் இப்னு உமர்.

நபீ மொழி மூன்று: இஸ்லாம் அல்லாத வேறு மார்க்கம் கொண்டு யாராவது ஒருவன் பொய் சத்தியம் செய்தானாயின் அவன் பொய்யன்தான். யாராவது ஒருவன் ஏதாவது ஒன்றைக் கொண்டு தற்கொலை செய்தானாயின் அவன் நரகத்தில் அது கொண்டே வேதனை செய்யப்படுவான். ஒரு “முஃமின்” விசுவாசியை சபிப்பது அவனைக் கொலை செய்தல் போன்றதாகும். ஒருவன் ஒரு விசுவாசியை “காபிர்” என்று சொன்னால் அது அவனைக் கொலை செய்தல் போன்றதாகும் என்று நபீ அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் அருளினார்கள்.

ஆதாரம்: புகாரீ, அறிவிப்பு: தாபித் இப்னுழ்ழஹ்ஹாக்.

மேற்கண்ட மூன்று நபீ மொழிகளில் முதலாம், இரண்டாம் நபீ மொழிகள் இரண்டும் ஒரு விடயத்தை மட்டும் வலியுறுத்துகின்றன. மூன்றாவது நபீ மொழி முந்தின இரு நபீ மொழிகளும் விலியுறுத்துகின்ற அதே விடயத்தை விலியுறுத்துவதுடன் மேலும் வேறு சில விடயங்களையும் வலியுறுத்துகின்றது.

மூன்று நபீ மொழிகளிலும் நமது தலைப்புக்கு தேவையானதை மட்டும் இங்கு விளக்கமாக எழுதுகிறேன்.

ஒரு முஸ்லிமை இன்னொரு முஸ்லிம் “காபிர்” என்று சொன்னால் சொன்னவன் “காபிர்” ஆகிவிடுவான் என்று நபீ பெருமானார் அவர்கள் சொல்லாமல் இருவரில் ஒருவன் “காபிர்” ஆகிவிடுவான் என்று அருளியுள்ளார்கள்.

இதன் விபரம் என்னவெனில், ஒரு முஸ்லிம் இன்னொரு முஸ்லிமை காபிர் என்று சொன்னால் அவ்வாறு சொல்லப்பட்டவனில் அவன் “காபிர்” ஆவதற்குரிய அம்சம் இருக்குமானால் அவன் “காபிர்”தான். சொன்னவன் “காபிர்” அல்ல. சொல்லப்பட்டவனில் அதற்கான அம்சம் இல்லையெனில் அவ்வாறு சொன்னவன் “காபிர்” ஆகிவிடுவான்.

உதாரணமாக இப்றாஹீம் என்பவன் இம்தியாஸ் என்பவனை காபிர் என்று சொன்னால் இம்தியாஸில் அதற்கான அம்சம் இருந்தால் அவன் காபிர்தான். சொன்னவன் காபிர் அல்ல. இம்தியாஸில் அதற்கான அம்சம் இல்லையெனில் அவ்வாறு சொன்ன இப்றாஹீம் தான் காபிர் ஆவார்.

ஸூபிஸ ஞானமான “வஹ்ததுல் வுஜூத்” ஞானம் பேசிய என்னிலோ, நான் கூறிய கருத்துக்களை ஏற்றுக் கொண்டவர்களிலோ “ரித்தத்” மத மாற்றத்திற்கான காரணம் இல்லையானால் எங்களைக் “காபிர்” என்று சொன்னவர்கள் தான் “காபிர்” ஆகிவிடுவார்கள். இதுவே மேற்கண்ட நபீ மொழிகளின் சாரமாகும்.

எங்களைக் “காபிர்” என்று சொன்னவர்கள் தமது கூற்றுக்கு ஆதாரமாகக் கூறியுள்ள திருக்குர்ஆனின் ஆதாரங்களின் அடிப்படையில் “குப்ர்” உடைய அம்சம் எதுவும் எங்களில் இல்லாதிருக்கும் நிலையில் அவ்வாறு சொன்னவர்கள்தான் “காபிர்” ஆகிவிட்டார்கள் என்பது தெளிவாகிவிட்டது.

இன்று அவ்வாறு சொன்னவர்களும், அதே கருத்தை உள்வாங்கி “MR” என்று சுருக்கி சொன்னவர்களும் காபிர் ஆகிவிட்டனர். இவர்கள்தான் திருக்கலிமா சொல்லி இஸ்லாம் மார்க்கத்தில் சேர வேண்டியவர்களேயன்றி நாங்கள் அல்ல. நாங்கள் இவர்களால் “முர்தத்” – காபிர் ஆக்கப்பட்டவர்களேயன்றி – மாற்றப்பட்டவர்களேயன்றி நாங்கள் எங்களின் சொல்லாலோ, செயலாலோ, கொள்கையாலோ மதம் மாறியவர்களல்ல. அவ்வாறு எங்களைச் சொன்னவர்கள்தான் சட்டவிரோதமாக எங்களை மதம் மாற்றியுள்ளார்கள். நாங்கள் மதம் மாறியவர்களல்ல. மதம் மாறியவர்களில் இருக்க வேண்டிய எந்த ஓர் அம்சமும் எங்களில் இல்லை.

நாங்கள் அல்லாஹ் இருவர் என்றோ, மூவர் என்றோ, பலர் என்றோ சொல்லவுமில்லை, அவன் தேவையுள்ளவன் என்று சொல்லவுமில்லை, அவன் யாரையும் பெற்றான் என்றோ, பிறாரால் அவன் பெறப்பட்டான் என்றோ சொல்லவுமில்லை, அவனுக்கு நிகராக யாரும் உள்ளார்கள் என்றோ, எதுவும் உள்ளது என்றோ சொல்லவுமில்லை.

நாங்கள் ஐங்காலம் தொழுகிறோம், நோன்பு நோற்கிறோம், சகாத் கொடுக்கிறோம், ஹஜ் செய்கிறோம், அல்லாஹ்வை “திக்ர்” செய்கிறோம், தினமும் தொழுகையில் திருக்கலிமாவை மொழிகிறோம். சிலை வணக்கம், சிருட்டி வணக்கத்தை மறுக்கின்றோம். இவ்வாறு வாழும் எங்களை மதம் மாற்றிவிட்டு நாங்கள் மதம் மாறியதாக தீர்ப்பு வழங்கி, அத்தீர்ப்பில் நாங்கள் கொலை செய்யப்பட வேண்டும் என்று பொது மக்களைக் கொலைக்குத் தூண்டியிருப்பதும், எமது கருத்தை ஏற்றுக் கொண்ட மௌலவீ பாறூக் காதிரீ என்பவரைச் சுட்டுக் கொலை செய்ததும் சட்ட விரோதமான, நாட்டின் சட்டத்துக்கும் முரணான செயலாகும். எங்களை “முர்தத்” என்று பகிரங்கப்படுத்தி அவமானப்படுத்தியவர்களை அரசாங்கம் இனங்கண்டு அவர்களுக்கான தண்டனை வழங்கவும், எமக்கு உரிய மான நஷ்டம் பெற்றுத் தரவும் வேண்டும்.

இன்றுள்ள இழி நிலைக்கு இந்நாடு தள்ளப்பட்டதற்குப் பல காரணங்கள் இருந்தாலும் கூட பல இலட்சம் மக்களை மதம் மாற்றி வைத்த இவ் அநீதி உடனடியாக நீக்கப்படுவதற்கு அரசு நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும். அல்லது எதிர் காலத்தில் நாட்டை ஆள நினைப்போர் நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும். இதற்கு எவரும் நடவடிக்கை எடுக்கவில்லையானால் இந்நாட்டின் தலைவிதி இன்றைய இழி நிலையை விட மோஷமானதாகவே இருக்கும். இலங்கை நாடு மீண்டும் படு பாதாளம் இறங்குமேயன்றி ஏறாது. எங்களை மதம் மாற்றியவர்களுக்கு எதிராக அரசாங்கம் நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும். இன்றேல் இந்நாடு சிரிக்காது.

 

தேவை ஏற்படின் தொடர்வோம்.