அதி சங்கைக்கும், மரியாதைக்குமுரிய மர்ஹூம் யாஸீன் மௌலானா றஹிமஹுல்லாஹ் அவர்களைச் சந்தித்து அருள் பெற வேண்டுமென்ற நல்லெண்ணத்தோடு நானும், எனது நண்பர் அட்டாளைச்சேனை ஸெய்யித் அஹ்மத் மௌலானா அவர்களும் பாணந்துறை அல் மத்றஸதுத் தீனிய்யா அறபுக் கல்லூரியிலிருந்து வெலிகாமம் சென்றோம். நாங்கள் நாடிச் சென்ற மகான் அவர்கள் தங்களின் வீட்டில் இருந்தார்கள். அவர்களுக்கு ஸலாம் கூறி, “முஸாபஹா”ச் செய்து, கை, கால்களை முத்தமிட்டு அமர்ந்தோம். ஆதரித்தார்கள். உபசரித்தார்கள். திறந்த மனதோடும், நிறைந்த மனதோடும் பேசினார்கள். அல்ஹம்துலில்லாஹ்!

எங்கிருந்து வருகிறீர்கள்? ஏன் என்னைச் சந்திக்க வந்தீர்கள்? என்று வினவினார்கள். நாங்கள் பாணந்துறை தீனிய்யா அறபுக் கல்லூரியில் இருந்து வருகிறோம். தாங்கள் “மிஃறாஜ்” சென்ற ஒரு பெரிய மனிதர் என்று கேள்விப்பட்டு உங்களைச் சந்தித்து “பறகத்” பெற வந்துள்ளோம் என்று சொன்னோம். இந்த நிகழ்வு 1963 அல்லது 64 காலப்பகுதியில் நடந்ததென்று நினைக்கிறேன். நான் எழுதுகின்ற இவ்விடயத்துக்கு சாட்சியாளர் தற்போது உயிருடனிருக்கும் எனது நண்பர் மௌலானா மௌலவீ ஸெய்யித் அஹ்மத் அவர்கள்தான்.

 

அவர்கள் எங்களுடன் பேசத் தொடங்கினார்கள். அவர்கள் சொன்னது பின்வருமாறு.

(நான் கண்டி முஸ்லிம் ஹோட்டலில் ஓர் இரவு தங்கியிருந்தேன். அன்றிரவு எனக்கு “மிஃறாஜ்” செல்லக் கூடிய பாக்கியம் கிடைத்தது. அல்ஹம்து லில்லாஹ்!

நான் “மிஃறாஜ்” போன செய்தியை நமது நாட்டு உலமாஉகள் மறுக்கிறார்கள். என்னை எதிர்க்கிறார்கள். “மிஃறாஜ்” நபீ அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்களுக்குரிய ஒரு விஷேஷமானதாயிருக்கும் நிலையில் இவர் எவ்வாறு போவார் என்று கேட்கிறார்கள்.

 

கண்மணி நாயகம் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் போனது உடலோடும், உயிரோடுமாகும். ஆனால் நான் போனது எனது உயிரோடு மட்டுமேயன்றி உடலோடு அல்ல. உயிரோடும், உடலோடும் “மிஃறாஜ்” சென்றது பெருமானாருக்கு மட்டுமே சொந்தமானதாகும் என்று பேசிவிட்டு “வஹ்ததுல் வுஜூத்” தத்துவம் தொடர்பாக சில நிமிடங்கள் பேசினார்கள். ஒரு கட்டத்தில் إِنْ تَغَيَّبْتُ بَدَا، وَإِنْ بَدَا غَيَّبَنِيْ “நான் மறைந்தால் அவன் வெளியாகுவான். அவன் வெளியானால் என்னை மறைத்து விடுவான்” என்று இப்னு அறபீ றஹிமஹுல்லாஹ் அவர்கள் கூறியுள்ளார்கள் என்றும் சொன்னார்கள்.

நாங்கள் இருவரும் ஒரு மணி நேரம் பேசிக் கொண்டிருந்தோம். நாங்கள் இருவரும் ஓதக் கூடிய மாணவர்களாயிருந்ததால் அவர்கள் சொன்ன ஆழமான தத்துவத்தை எங்களால் விளங்க முடியாமற் போயிற்று.

 

இறுதியில் ஸலாம் சொல்லிவிட்டு, துஆ செய்யுங்கள் என்றும் கேட்டுக் கொண்டவர்களாக வெளியேறினோம். அப்போது இருவருக்கும் இரு கிதாபுகள் தந்து, இதில் நான் “மிஃறாஜ்” சென்ற வரலாறு உள்ளது. வாசித்துப் பாருங்கள் என்றார்கள். எங்களால் அதை வாசித்து விளங்க முடியாமற் போய் விட்டது.

 

இதன் பிறகு பல வருடங்களின் பின் அவர்களின் மகன் மதிப்பிற்குரிய ஸெய்யித் கலீல் அவ்ன் மவ்லானா அவர்களை சந்திக்க வேண்டும் என்று நான் விரும்பினேன். இது 2005ம் ஆண்டு என்று நினைக்கிறேன். பல தரம் கலீல் அவ்ன் மௌலானா அவர்களுக்கு “போன்” எடுத்தேன். பதில் கிடைக்கவில்லை. பல முறை வெலிகாமம் சென்று அவர்களைச் சந்திக்க முயற்சித்தேன். கிடைக்கவில்லை. இறுதியாக போனில் பேசிய போது சந்திப்பதற்கு நேரம் தந்தார்கள். கொழும்பில் ஒரு முகவரி தந்து அங்கு வந்து சந்திக்கவும் என்றார்கள். அவர்கள் சொன்னபடி குறிப்பிட்ட நாள் நானும், டொக்டர் நூர்தீன் அவர்களும், கொழும்பு மஹ்றூப் அவர்களும் அங்கு சென்றோம்.

மௌலானா அவர்கள் வீட்டின் வெளியே வீதிக்கு வந்து இரு கரங்களையும் மேலே உயர்த்தியவர்களாக எங்களை வரவேற்று உள்ளே அழைத்துச் சென்றார்கள்.

 

நான் அவர்களிடம், நீண்ட நேரம் உங்களுடன் பேசிக் கொண்டிருக்க நாங்கள் விரும்பினாலும் தங்களுக்குப் பல வேலைகள் இருக்கலாம் என்பதற்காக ஒரேயொரு கேள்விக்கு மட்டும் உங்களின் பதிலை எதிர் பார்க்கிறோம் என்று சொல்லி கேள்வியை முன் வைத்தோம். அதாவது நீங்கள் துவிதம் பேசுகிறீர்களா? அத்வைதம் பேசுகிறீர்களா? என்று கேட்டேன். அதற்கவர்கள் நான் அத்வைதமே பேசுகிறேன் என்றும், அதுவே சரியான கொள்கை என்றும் கூறினார்கள்.

அல்ஹம்துலில்லாஹ்! இந்தப் பதில் ஒன்று மட்டுமே எமக்குப் போதும், வேறு விளக்கம் தேவையில்லை என்று கூறிவிட்டு நாங்கள் போவதற்கு அனுமதி தாருங்கள் என்று சொன்னோம். இல்லை. தேனீர் குடித்துவிட்டுச் செல்லுங்கள் என்று கூறி பிஸ்கத், தேனீர் தந்தார்கள். அதன்பின் ஸலாம் கூறி விடை பெற்று வந்தோம். அப்போதும் அவர்கள் பாதை வரை வெளியே வந்து எங்களை இன் முகத்துடன் வழியனுப்பி வைத்தார்கள்.

 

அதன் பின் அவர்களின் முரீதீன்களிற் சிலர் அவர்களிடம், நான் காத்தான்குடி சந்தைக்குச் சென்றால் மீன் வியாபாரியிடம் இந்த மீன் என்ன விலை என்று கேட்காமல் இந்த அல்லாஹ் என்ன விலை என்று கேட்பதாகச் சொன்னதாகவும், அதன் பின் மௌலானா அவர்கள் என்மீது கோபம் கொண்டதாகவும் சிலர் மூலம் நான் அறிந்து அவர்களுக்கு ஒரு கடிதம் எழுதி நான் அவ்வாறு கேட்கவுமில்லை, நான் சந்தைக்குச் சென்று சுமார் 40 வருடங்கள் கடந்தும் விட்டன என்றும் எழுதியனுப்பினேன். (நான் 40 ஆண்டுகளாக சந்தைக்கே போகவில்லை என்ற உண்மை வெளியூர்வாசிகளுக்குத் தெரியாது போனாலும் இவ் உண்மையை காத்தான்குடி மக்கள் நன்கறிவார்கள்) எவரிடம் கேட்டாலும் அறிய முடியும்.

 

அன்புப் பொது மக்களே! இலங்கை நாட்டில் வாழும் சகோதர, சகோதரிகளே! “பத்வா” என்பது ஆளுக்கா? கருத்துக்கா? என்பதை நீங்கள் அறிந்து கொள்ள வேண்டும். “பத்வா என்பது கருத்துக்கேயன்றி ஆளுக்கல்ல” என்பதே உண்மை. இவ் உண்மையின் படி மதிப்பிற்குரிய கலீல் அவ்ன் மௌலானா அவர்களுக்கும் எனக்கு “முர்தத்” என்று “பத்வா” வழங்கியது போல் “பத்வா” வழங்கவே வேண்டும். இதுவே நியாயமும், மார்க்கமுமாகும். ஏனெனில் மௌலானா அவர்கள் பேசுவதும், நான் பேசுவதும் “வஹ்ததுல் வுஜூத்” எல்லாம் அவனே என்ற ஞானமேயாகும். அவர்கள் எழுதிய நூல்களையும், நான் எழுதியுள்ள நூல்களையும் மனத்தூய்மையுள்ள உலமாஉகளும், பொது அறிவுள்ளவர்களும், படித்தவர்களும் வாசித்தார்களாயின் இருவரும் பேசுவது “எல்லாம் அவனே” என்ற தத்துவத்தைத்தான் என்பதை அவர்கள் அறிந்து கொள்வார்கள். இவ்விடயம் “பத்வா” வழங்கிய உலமாஉகளுக்கும் நன்றாகத் தெரியும். நியாயப்படி எனக்கு “முர்தத்” என்று “பத்வா” வழங்கியது போல் மௌலானா அவர்களுக்கும் வழங்கவே வேண்டும். இதுவே நியாயம். ஆனால் மனக்கண்ணும், தலைக் கண்ணும் குருடான முப்தீகள் கருத்துக்கு “பத்வா” கொடுக்காமல் ஆளுக்கு “பத்வா” வழங்கும் பொறாமைக்காரர்களாக மாறிவிட்டார்கள். இவர்களைத் தான் இமாம் ஙஸ்ஸாலீ அவர்கள் عُلَمَاءُ الدُّنْيَا துன்யாவின் உலமாஉகள் என்று தங்களின் நூலான “இஹ்யா” என்ற நூலில் பல இடங்களில் கூறியுள்ளார்கள். உலகில் வாழும் “ஷெய்தான்”களை நல்வழிப் படுத்தினாலும் கூட “பத்வா” வழங்கிய முல்லாக்களை நல்வழிப்படுத்தவே முடியாது. இவர்களுக்கு “வஹ்ததுல் வுஜூத்” ஞானத்தைக் கற்றுக் கொடுப்பதற்காக என்னிடம் வந்து கற்றுக் கொள்ளுமாறு அழைப்பு விடுத்தேன். பல முறை அழைத்தேன். அவர்கள் அசையவே இல்லை. அவர்களுக்கு “நஸீப்” நல்ல விதி இல்லையென்றால் நாம் என்ன செய்வது? செத்தால்தான் தெரியும் செட்டியார் வாழ்வு.

பாரபட்சம் காட்டி “பத்வா” வழங்கும் முல்லாக்களை நானும், ஸூபிஸ சமூகமும் சும்மா விடமாட்டோம். இந் நாட்டில் அரசாங்கம் இதற்கு நியாயமான நடவடிக்கை எடுக்கவில்லையானால் ஸூபிஸ சமூகம் “பத்வா” விவகாரத்தை ஐ.நா வரை எடுத்துச் செல்லும் என்பதை “பத்வா” வழங்கிய முல்லாக்களுக்கு முன்கூட்டியே சொல்லி வைக்க விரும்புகிறோம்.

 

மதிப்பிற்குரிய மௌலானா அவர்கள் தான் சரி கண்ட அத்வைதக் கொள்கையையே நானும் பேசியும், எழுதியும் வருகிறேன் என்பதை முழுமையாக அறிந்திருந்தும் கூட இக் கொள்கை “குப்ர்” என்று அறிவிலிகளால் சொல்லப்பட்டு அது பொய்யாக்கப்படக் கூடிய இக்கால கட்டத்தில் மௌலானா அவர்கள் சத்தியத்தை வெளிப்படுத்த முன் வராதிருப்பது அவர் கொள்கைக்குச் செய்கின்ற துரோகம் என்றே நான் நினைக்கிறேன்.

 

மௌலானா அவர்கள் போன்றே அவர்களின் கலீபா மதிப்பிற்குரிய முஹாஜிரீன் ஹஸ்றத் அவர்களும் இருக்கிறார்கள். இவர்களும் எல்லாம் அவனே என்று தங்களின் நாவால் சொன்னவர்கள்தான். செருப்பில் கூட இறைஞானம் உண்டு என்று பேசியவர்கள்தான். காத்தான்குடியில் நடைபெற்ற “ஸுன்னத் வல் ஜமாஅத்” மாநாட்டிற்கு வந்த நேரம் அவர்கள் உரையாற்றும் போது மேடையில் இருந்த என்னைச் சுட்டிக் காட்டி, “இந்தச் சீதேவிக்கல்லவா “முர்தத்” என்று “பத்வா” கொடுத்துவிட்டார்கள்” என்று வேதனைப் பட்டு பேசியவர்களும் இவர்கள்தான். தங்களின் மாணவர்களிற் சிலர், நாங்கள் “பைஅத்” பெற வேண்டும். யாரிடம் பெற வேண்டுமென்று நீங்கள் சொல்கிறீர்களோ அவரிடம் பெறுகிறோம் என்று கேட்ட போது, றஊப் மௌலவீதான் அதற்குப் பொருத்தமானவர் என்று சொன்னவர்களும் இவர்கள்தான்.

 

இவ்வாறெல்லாம் கூறிவிட்டு தங்களின் மாணவர்களில் சில பொறாமை உள்ளவர்களின் மிரட்டலுக்காக திசை மாறிப் பறந்து றஊப் மௌலவீயின் உறவே வேண்டாம் என்று பகிரங்கமாக கூறியவர்களும் இவர்கள்தான். وَا حَسْرَتَا عَلَى مَا فَرَّطْتُ فِى جَنْبِ اللهِ அல்லாஹ்வின் விடயத்தில் நான் நீதியாக நடக்கவில்லையே என்று மறுமையில் கதறி அழப் போவதும் இவர்கள்தான்.

இவர்கள் ஆரம்ப கட்டத்தில் என்னைப் புகழ்ந்து சரி கண்டு பேசிவிட்டு பிறகு திசை மாறிப் பறந்தது இவரின் “நிபாக்” தனமென்பதை நமது நாட்டிலுள்ளவர்கள் அனைவரும் அறிந்து “ஸுப்ஹானல்லாஹ்!” என்று வியந்து நிற்கிறார்கள். இதை நாம் காணும் போது கண்ணீர் விட்டு அழ வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டுள்ளது.

 

اَلنَّصِيْبُ يُصِيْبُ وَلَوْ كَانَ بَيْنَ جَبَلَيْنِ – اَلنَّصِيْبُ لَا يُصِيْبُ وَلَوْ كَانَ بَيَنَ شَفَتَيْنِ

“ஒருவனின் தலைவிதி நடக்கத்தான் வேண்டுமென்றிருந்தால் அது இரு மலைகளுக்கிடையில் இருந்தாலும் நடந்தே தீரும். ஒருவனின் விதி நடக்காதென்றிருந்தால் அது இரு உதடுகளுக்கிடையில் இருந்தாலும் நடக்காது” இதுவே எதார்த்தம்.

 

மதிப்பிற்குரிய கலீல் அவ்ன் மௌலானா அவர்கள் “எல்லாம் அவனே” என்ற தத்துவத்தை மேடைகளில் பகிரங்கமாகப் பேசாது போனாலும் கவி வடிவிலும், உரை நடையிலும் பேசியவர் என்பதற்கு அவரின் நூல்களிலிருந்தே ஆதாரங்கள் தர முடியும். இதை அவர்கள் மறுத்தார்களாயின் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக அவர் கூறிய தத்துவங்களை எழுத்திலும், பேச்சிலும் பகிரங்கப்படுத்தி அறிவிலிகளான “பத்வா” வழங்கிய முல்லாக்களிடம் நியாயம் கேட்பேன்.

முஹாஜிரீன் ஹழ்றத் அவர்கள் لَوْ لَا أَخَّرْتَنِيْ إِلَى أَجَلٍ قَرِيْبٍ فَأُصَدِّقَ وَحْدَةَ الْوُجُوْدِ என்று அல்லாஹ்விடம் கேட்டு அதன்படி செயல்பட்டார்களாயின் அவர்கள் பாக்கியவான்தான்.

 

தொடரும்…

 

குறிப்பு: (மதிப்பிற்குரிய கலீல் அவ்ன் மௌலானா அவர்கள் எழுதிய நூல்கள் அனைத்தும், மற்றும் பாடல்களும் என்னிடம் உள்ளன.)

(“பத்வா” வழங்கிய முல்லாக்களே! கலீல் அவ்ன் மௌலானா அவர்களின் கருத்துக்களில் ஒவ்வொன்றாக வெளியிட்டு உங்களிடம் நீதி கேட்கும் காலம் எனக்கு நெருங்கிவிட்டது. தயாராகுங்கள்)