“வஹ்ததுல் வுஜூத்” தத்துவம் பேசியவர்களை “காபிர்” என்று சொன்ன உலமாஉகள் பட்டியலில் மூவரின் பெயர்களையும், அவர்கள் சொன்ன வசனங்களையும் எழுதியிருந்தேன். பார்த்தோர் பயன் பெற்றிருப்பார்கள். அவர்கள் சொன்ன வசனங்களை எழுதாமல் அவர்களின் பெயர்களை மட்டும் நினைவூட்டுவதற்காக எழுதுகிறேன்.

1. القاضي زين الدين الكتّاني، وُلِد بالقاهرة سنة 653 هـ، تُوفِّي سنة 730 هـ،

காழீ செய்னுத்தீன் அல்கத்தானீ. இவர் ஹிஜ்ரீ 653ல் கெய்ரோவில் பிறந்தார். ஹிஜ்ரீ 730ல் மரணித்தார். இவர் அறிவாளியாயிருந்தாலும் “தஸவ்வுப்” ஸூபிஸ ஞானத்தில் “சீறோ”வாகவே இருந்தார்.

 

 

2. القاضي سعد الدين الحارثي، وُلد سنة 652 هـ، بمِصْرَ، تُوفّيَ بالقاهرة سنة 711 هـ،

காழீ ஸஃதுத்தீன் அல் ஹாரிதீ. இவர் ஹிஜ்ரீ 652ல் “மிஸ்ர்” நாட்டில் பிறந்தார். ஹிஜ்ரீ 711ல் கெய்ரோவில் மரணித்தார்.

 

3. شمس الدين الزّواوي،

ஷம்ஸுத்தீன் அஸ்ஸவாவீ. இவரின் பிறப்பு, இறப்பு பற்றிய விபரங்கள் கிடைக்கவில்லை. (இம் மூவரின் விபரங்களும் கடந்த தொடரில் கூறப்பட்டுள்ளன)

 

4. ابنُ تيميّة،

இப்னு தைமிய்யா. இவரின் விபரம் பின்னால் தனியான தலைப்பில் எழுதப்படும்.

 

حيث قال عَنْ أَهْلِ وَحْدَةِ الْوُجُوْدِ، هُمْ مِنْ أَعْظَمِ النَّاسِ زَنْدَقَةً وَنِفَاقًا، (الإستقامة لابن تيميّة، 1-393(

இவர் “வஹ்ததுல் வுஜூத்” பேசியவர்கள் பற்றிக் கூறுகையில் இவர்கள் மனிதர்களில் மிகவும் கடுமையான “முனாபிக்” நயவஞ்சகர்கள் என்றும், கடுமையான “சிந்தீக்”குகள் என்றும் கூறியுள்ளார். (அல் இஸ்திகாமா, 01 – 394, ஆசிரியர் இப்னு தைமிய்யா)

 

وقال أيضا – هم مَلاحِدَةٌ، ليسُوا مِن اثْنَتَيْنِ وَالسَّبْعِيْنَ فِرْقَةً، (مجموع فتاوى ابن تيميّة، 17-338(

இப்னு தைமிய்யா மீண்டும் சொல்கிறார். வஹ்ததுல் வுஜூத் பேசுகின்றவர்கள் நாத்திகர்களாவர். அவர்கள் 72 கூட்டங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் அல்ல என்று கூறியுள்ளார். அதாவது விசுவாசிகள் அல்ல என்று கூறியுள்ளார். (மஜ்மூஉ பதாவா இப்னு தைமிய்யா, 17 – 338)

 

وقال أيضا: وهذا كلُّه كفرٌ باطنا وظاهرا، بإجماعِ كلِّ مسلمٍ، ومن شكَّ فى كُفر هؤلاءِ – بعد معرفة قولِهم – ومعرفةِ دينِ الإسلام – فهو كافرٌ، (مجموع فتاوى ابن تيميّة، 2 – 368(

மீண்டும் இப்னு தைமிய்யா பின்வருமாறு சொல்லியுள்ளார். இவை யாவும் – “வஹ்ததுல் வுஜூத்” பேசுகின்றவர்கள் சொல்பவை யாவும் – வெளிரங்கத்திலும், உள்ரங்கத்திலும் “குப்ர்” நிராகரிப்பேதான். இது அனைத்து முஸ்லிம்களினதும் ஏகோபித்த முடிவாகும். யாராவதொருவன் இவர்களின் பேச்சுக்களையும், தீனுல் இஸ்லாம் மார்க்கத்தையும் அறிந்த பிறகும் இவர்கள் காபிர்களா? இல்லையா? என்று சந்தேகப்படுவானாயின் அவனும் காபிர்தான் என்று கூறியுள்ளார். (மஜ்மூஉ பதாவா இப்னு தைமிய்யா, 02-368)

 

இப்னு தைமிய்யா இவ்விடத்தில் பொய் சொல்லியுள்ளார். அதாவது “வஹ்ததுல் வுஜூத்” பிழையென்றும், “குப்ர்” என்றும் சொல்வது அனைத்து முஸ்லிம்களினதும் ஏகோபித்த முடிவாகும் என்று குறிப்பிட்டிருப்பது பச்சப் பொய்யாகும். ஏனெனில் “வஹ்ததுல் வுஜூத்” சரியான கொள்கை என்று சொன்ன நம்பத்தகுந்த இமாம்களின் பட்டியல் எம்மிடம் உள்ளது. இன்ஷா அல்லாஹ்! தொடர்ந்து வரும் கட்டுரைகளில் வெளிப்படுத்துவோம். எதிர்பாருங்கள். அல்லது அவரின் கொள்கையை நம்பினவர்கள்தான் – அவரின் ஆதரவாளர்கள் மட்டுமே முஸ்லிம் என்ற மமதையில் சொல்லியுள்ளார் போலும். “வஹ்ததுல் வுஜூத்” பேசியவர்கள் காபிர்களா என்று சந்தேகப்பட்டவர்களும் காபிர்களே என்றும் கடுமையாக எச்சரித்துள்ளார்.

 

وقال أيضا: وهؤلاء إذا قيل فى مقالتِهم إنّها كفرٌ لم يُفهم هذا اللّفظُ حالَهم، فإنّ الكفر جنسٌ تحتَهُ أنواعٌ مُتفاوِتَةٌ، بل كفرُ كلِّ كافرٍ جزءٌ من كفرهم، (مجموع فتاوى ابن تيميّة، 2-127(

மீண்டும் இப்னு தைமிய்யா பின்வருமாறு சொல்லியுள்ளார். அதாவது அவர்களின் பேச்சில் “குப்ர்” உண்டு என்று அவர்களிடம் சொல்லப்பட்டால் அவர்களுக்கு இது புரிவதில்லை. ஏனெனில் “குப்ர்” என்ற சொல் பொதுப் பெயர். அதனுள் “குப்ர்” உடைய பல வகைகளும் அடங்கிவிடும். ஆயினும் அனைத்து “காபிர்”களின் “குப்ர்”களையும் சேர்த்துப் பார்த்தால் அவர்கள் அனைவரின் “குப்ர்” உம் இவர்களின் குப்ரின் ஒரு பகுதியோயாகும் என்று கூறியுள்ளார். அதாவது “குப்ர்” உடைய வகைகளில் “வஹ்ததுல் வுஜூத்” பேசுகின்றவர்களின் “குப்ர்” மிக மோசமானதென்று கூறுகிறார். சுருக்கமாகச் சொல்வதாயின் உலகில் அவரும், அவரின் கொள்கையை சரி கண்டவர்களுமே முஸ்லிம்கள் என்கிறார். இவரின் கூற்றுப்படி உலகில் வாழும் முஸ்லிம்கள் யார்?

இவரின் இப் பேச்சு உலக முஸ்லிம்களில் அதிகமானவர்களை “காபிர்” என்று சொல்கிறது.

(மஜ்மூஉ பதாவா இப்னு தைமிய்யா, 02-127)

 

5. نورُ الدين البكري، هو نورُ الدين عليّ بن يعقوب بن جِبريل البكري، مِن فقهاءِ الشافعيّة، وُلد سنة 673 هـ، نشأ بالقاهرة، ودَرَسَ الفِقهَ والأصولَ والحديثَ، كان من المنكرين على ابن تيميّة، ثمّ إنّ السلطانَ غضِبَ على البكري، وأرادَ قتلَه، فاختَفَى عند ابن تيميّة، عند ما كان مُقيما بمِصْرَ، للبكري مؤلّفاتٌ، منها تفسير سورةِ الفاتحة، وكتاب فى البيان، وكتابُ الحِكم، توفّي سنة 724 هـ،

நூறுத்தீன் பக்ரீ. “ஷாபிஈ மத்ஹப்” சட்ட மேதைகளில் ஒருவர். இவர் ஹிஜ்ரீ 673ல் பிறந்தார். கெய்ரோவில் வாழ்ந்தார். பிக்ஹ், உஸூல், ஹதீது முதலான கலைகள் கற்றார். இப்னு தைமிய்யாவை எதிர்த்துக் கொண்டிருந்தார். பின்னர் பக்ரீ மீது கோபம் கொண்ட அரசன் அவரைக் கொலை செய்ய முடிவு செய்த போது அக்காலை “மிஸ்ர்” நாட்டில் தங்கியிருந்த இப்னு தைமிய்யாவிடம் சென்று மறைந்திருந்தார். பக்ரீ என்பவர் பல நூல்கள் எழுதியுள்ளார். பெயர்கள் மேலே எழுதப்பட்டிருக்கின்றன. இவர் ஹிஜ்ரீ 724ல் மரணித்தார். தனது எதிரிக்கு தஞ்சமளித்த இப்னு தைமிய்யா பாராட்டுக்குரியவராவார்.

 

قال البكري عن أقوال أهل وحدة الوجود: تضيفُ هذه الأقوال المتقدّمة فى الإستفتاء ويكون المرادُ بها ظاهرُها، فصاحبُها ألعنُ وأقبحُ من أن يُتأوَّلَ له ذلك، بل هو كاذبٌ فاجر، كافرٌفى القول والاعتقاد، (العقد الثمين للفاسي، 2-175)

“வஹ்ததுல் வுஜூத்” உடையவர்களின் பேச்சுக்கள் தொடர்பாக “பத்வா” கேட்ட விடயத்தில் முந்தின பேச்சுக்களின் கருத்து அவற்றின் வெளிப்படையாகவே இருக்குமானால் அப்பேச்சுகளுக்குரியவர் சாபத்திற்குள்ளானவரும், மிகக் கீழ்த்தரமானவருமாவார். இன்னும் பொய்யனும், கெட்டவனுமாவார். இன்னும் சொல்லிலும், கொள்கையிலும் “காபிர்” ஆனவருமாவார்.

அல் இக்துத் தமீன், ஆசிரியர்: பாஸீ, 02-175.

 

6. ابنُ القَيْمْ الجوزيّة، فقد قال فناءُ القائلين بوحدة الوجود هو فناءٌ باطلٌ فى نفسِه، مُستلزِمٌ جَحْدَ الصّانِعِ وإنكارَ رُبُوبيّتِه وخلقِه وشرعِه، وهو غاية الإلحادِ والزّندقة، (طريق الهجرتين لابن القيم، ص 260)

இப்னுல் கைம் அல்ஜவ்ஸிய்யா என்பவர் (“வஹ்ததுல் வுஜூத்” கொள்கைவாதிகள் சொல்கின்ற “பனா” என்பது எதார்த்தத்தில் வீணான ஒன்றாகும். அது படைத்தவனை மறுப்பதும், அவனின் “றுபூபிய்யத்” இரட்சகனாக இருக்கும் தன்மையை மறுப்பதும், அவனின் படைப்பை மறுப்பதும், அவனின் “ஷரீஆ”வை மறுப்பதுமாகும். இக் கொள்கை வழிகேடும், “குப்ர்” உமாகும்) என்று கூகிறார்.

“தரீகுல் ஹிஜ்றதைன்”, ஆசிரியர்: இப்னுல் கைம், பக்கம்: 26.

 

இன்னுமிவர் பின்வருமாறு கூறுகிறார்.

وقال أيضا: وهذا أكفرُ من كلِّ كفرٍ، وأعظمُ من كلِّ إلحادٍ، (مَدارِجُ السالكين، لابن القيم، 12-324)

இக் கொள்கை “குப்ர்” அனைத்திலும் மிகக் கொடியது, வழி கேட்டிலும் மிகக் கொடியது என்று கூறியுள்ளார். (மதாரிஜுஸ்ஸாலிகீன், பக்கம் 02-224)

 

7. الحافظ الذّهبي،

வஹ்ததுல் வுஜூத் கொள்கைவாதிகளை “காபிர்” என்று சொன்னவர்களில் ஏழாம் நபர் அல்ஹாபிழ் அத்தஹபீ ஆவார். இவர் பின்வருமாறு கூறுகிறார்.

قال عن فصوص الحِكم: فإنْ كانَ لا كُفْرَ فيه فما فى الدّنيا كفرٌ، نسئلُ الله العفوَ والنّجاةَ، فواغَوْثَاهُ بالله، (سِيرُ أعلام النبلاء للذّهبي، 23-48)

அல்ஹாபிள் அத்தஹபீ பின்வருமாறு கூறியுள்ளார். இப்னு அறபீ நாயகம் அவர்களின் “புஸூஸுல் ஹிகம்” எனும் நூல் பற்றிக் கூறிய தஹபீ “அந்த நூலில் “குப்ர்” இல்லையெனில் இவ் உலகத்தில் “குப்ர்” என்பதே இல்லை” என்று கூறிவிட்டு அல்லாஹ்விடம் மன்னிப்பையும், ஈடேற்றத்தையும் கேட்டுள்ளார்கள்.

(ஸியறு அஃலாமின் நுபலாஇ, ஆசிரியர்: அல்ஹாபிள் தஹபீ, 23-48)

 

8. سراجُ الدّين البُلقِينِي، هو سراجُ الدين عُمر بن رَسلان بن نصير الكِناني، مِن فقهاء الشافعيّة، عسقلانيُّ الأصل، وُلد سنةَ 724 هـ بِبَلدَةِ ‘بُلقينا ‘ مِن غريبةِ مِصر، وتعلّم بالقاهرة، ووَلِيَ قضاءَ الشّام مُدَّةَ سنة، ثمّ عاد إلى القاهرة، مشتغلا بالإفتاء، والتدريس، والتصنيف، له مؤلّفاتٌ، منها تصحيحُ المنهاج، والمُلِمّاتُ بردِّ المُهمّات، والتّدريب، كلّها فى فقه الشافعيّة، وحاشيةٌ على الكشّاف، توفّي بالقاهرة سنة 805 هـ،

எட்டாம் நபர் ஸிறாஜுத்தீன் புல்கீனீ ஆவார். இவர் “ஷாபிஈ மத்ஹப்” சட்ட மேதைகளில் ஒருவர். இவரின் பூர்வீகம் “அஸ்கலான்” ஆகும். இவர் ஹிஜ்ரீ 724ல் “மிஸ்ர்” நாட்டிலுள்ள “புல்கீனா” எனும் ஊரில் பிறந்தார். கெய்ரோவில் கல்வி கற்றார். ஒரு வருட காலம் சிரியாவில் நீதிவானாயிருந்து மீண்டும் கெய்ரோ வந்தார். அங்கு மார்க்க “பத்வா” வழங்குவதிலும், கல்வி கற்றுக் கொடுப்பதிலும், நூல்கள் எழுதுவதிலும் கவனம் செலுத்தினார். இவர் அறபு மொழியில் பல நூல்கள் எழுதியுள்ளார். அவற்றின் பெயர்கள் மேலே அறபியில் எழுதப்பட்டுள்ளன. இவர் ஹிஜ்ரீ 805ல் “வபாத்” ஆனார்.

 

மேலே எழுதப்பட்டுள்ள 07ம் இலக்கத்துக்குரிய அல்ஹாபிள் அத்தஹபீ அவர்களும், 08ம் இலக்கத்துக்குரிய சிறாஜுத்தீன் புல்கீனீ அவர்களும் “வஹ்ததுல் வுஜூத்” கொள்கையையும், இப்னு அறபீ அவர்களையும் குப்ர், காபிர் என்று சொன்னதாக “அகீததுஸ் ஸூபிய்யா” நூலை எழுதியவர் குறிப்பிட்டுள்ளார். ஆயினும் இவ்விருவரும் வஹ்ததுல் வுஜூதையும், இப்னு அறபீ அவர்களையும் சரி கண்டதாக அப்துல் வஹ்ஹாப் ஷஃறானீ றஹிமஹுல்லாஹ் அவர்கள் “அல்யவாகீத்” எனும் நூலில் குறிப்பிடுகிறார்கள். (விளக்கம் அடுத்த தொடரில்…)

 

தொடரும்…..