சாப்பிடுதல், குடித்தல் இரண்டிற்கும் “ஷரீஆ”வின் பார்வையில் சில விதிகளும், நடைமுறைகளும் உள்ளன. அவை பேணப்பட்டால் மட்டுமே உணவும், குடி பானமும் பயன் தரும். மருந்தாகவும் அமையும். அவை பேணப்படாவிட்டால் உண்ணும் உணவும், பருகும் பானமும் உடலுக்கு கேடாக அமைந்து விடும்.

 

அவற்றில் ஒன்று புசிப்பதாயினும், பருகுவதாயினும் பசியும், தாகமும் இருத்தல் வேண்டும். பசியின்றிப் புசிப்பதும், தாகமின்றிப் பருகுவதும் உடலுக்கு நோயை ஏற்படுத்தும்.

அவற்றில் இன்னுமொன்று குடிப்பதற்கு முன்னும், சாப்பிடுவதற்கு முன்னும் இரு கரங்களையும் சுத்தம் செய்து கொள்ள வேண்டும். நபீ பெருமானார் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் சாப்பிடு முன்னும், குடிக்கு முன்னும் இரு கைகளையும் கழுவிக் கொண்டதாக நபீ மொழிகள் கூறுகின்றன. புகைத்தல், வெற்றிலை சாப்பிடும் வழக்கமுள்ளவர்கள் கைகளைக் கழுவுவதுடன் வாயையும் கழுவிக் கொள்ளுதல் சுகாதாரத்திற்கு சிறந்ததாகும்.

நின்ற நிலையில் சாப்பிடுவதும், குடிப்பதும் விலக்கப்பட்டவையாகும். தவிர்க்க முடியாத கட்டத்தில் மட்டும் அவை ஆகும்.

 

சாப்பிடும் போது வலக்கரத்தைப் பயன்படுத்துவது நபீ வழி. ஏனெனில் நபீ பெருமானார் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள்,

كان يحب أن يأكل العبد ويشرب بيمينه وأمر أصحابه باستعمال اليمين فى الأمور الشرعيّة،

அடியான் – மனிதன் வலக்கரத்தால் சாப்பிடுவதையும், குடிப்பதையும், மார்க்கம் அனுமதித்த காரியங்களுக்கு வலக் கரத்தைப் பயன்படுத்துவதையும் விரும்பினார்கள். தங்களின் தோழர்களையும் அவ்வாறே பணித்தார்கள். நன்மையான காரியங்களுக்கு வலதைப் பயன்படுத்த முடியாதவர்கள் இடதைப் பயன்படுத்துவது ஆகும். “மக்றூஹ்” ஆகாது.

 

சாப்பிடு முன்னும், குடிக்கு முன்னும் “பிஸ்மில்லாஹ்” என்று மட்டும் சொல்லாமல் அதை “பிஸ்மில்லாஹிர் றஹ்மானிர் றஹீம்” என்று முழுமையாகச் சொல்வதே பொருத்தம்.

சாப்பிடு முன்னும், குடிக்கு முன்னும் “பிஸ்மில்லாஹ்” சொல்ல மறந்தவன் சாப்பிட்டு, குடித்து முடிவதற்குள் நினைவு வந்தால் அந்நேரம் “பிஸ்மி” சொல்லலாம். ஆயினும் சொல்ல வேண்டிய நேரத்தில் சொல்லாமல் விட்டதற்காக “பிஸ்மில்லாஹி அவ்வலஹு வஆகிறஹு” என்று சொல்ல வேண்டும். இவ்வாறு சொன்னால் முன்னால் சொல்ல மறந்ததற்கான நன்மையும், பின்னால் சொல்ல மறப்பதற்கான நன்மையும் கிடைத்து விடும். சாப்பிட்டு முடிந்த பின்னும், குடித்து முடிந்த பின்னும் நினைவு வந்தால் “பிஸ்மி” சொல்லத் தேவையில்லை.

فَاتَ مَا فَاتَ، مَضَى مَا مَضَى

சாப்பிடு முன்னும், குடிக்கு முன்னும் “பிஸ்மி” சொல்ல வேண்டும் என்பதால் “ஹறாம்” விலக்கப்பட்ட உணவுகளை உண்ணும் போதும், விலக்கப்பட்ட பானங்கள் பருகும் போதும் “பிஸ்மி” சொல்வது “ஹறாம்” விலக்கப்பட்டதாகும். சொல்வது தண்டனைக்குரிய குற்றமாகும்.

 

மார்க்கம் அனுமதித்த எல்லா விடயங்களுக்கும் “பிஸ்மி” சொல்வதே சிறந்தது. ஆயினும் அருவருக்கத்தக்க விடயத்திற்கு “பிஸ்மி” சொல்லக் கூடாது. உதாரணமாக மூக்குச் சிந்துதல் – சீறுதலின் போதும், மல சலம் சுத்தம் செய்யும் போதும் “பிஸ்மி” சொல்லக் கூடாது. பொதுவாக மல சல கூட எல்லைக்குள் “பிஸ்மி” சொல்வதை கட்டாயம் தவிர்க்க வேண்டும். இதேபோல் மூக்குச் சிந்துதல் போன்ற அருவருப்பான விடயங்களுக்கு வலக் கரத்தை பாவிப்பதையும் கட்டாயம் தவிர்த்துக் கொள்ளுதல் வேண்டும். நின்ற நிலையில் எது சாப்பிடுவதாயினும் அது தவிர்க்கப்பட வேண்டும். தவிர்க்க முடியாத கட்டங்களில் மட்டும் அது ஆகும்.

 

சாப்பிடும் போதும், குடிக்கும் போதும் அவசியத் தேவையின்றி பேசுதல், சிரித்தல் என்பவற்றைத் தவிர்க்க வேண்டும். அவசியத் தேவைக்காக பேசுதல் குற்றமாகாது. “போன்” பேசுவதும் இவ்வாறுதான்.

 

சாப்பிடும் போது சாப்பிடும் உணவைப் பொறுத்து விரல்களைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். சோறு சாப்பிடும் போதும், கடலை சாப்பிடும் போதும் ஒரே மாதிரியாக சாப்பிடக் கூடாது. சோறு சாப்பிடும் போது சாதாரணமாக ஐந்து விரல்களையும் பயன்படுத்த வேணடும். இரண்டு விரலாலோ, அல்லது மூன்று விரலாலோ சோறு சாப்பிட முடியாது. ஆகையால் எந்த உணவுக்கு எத்தனை விரல்கள் தேவையோ அவ்வாறு செய்து கொள்ள வேண்டும். ரொட்டி, இடியப்பம் போன்றவற்றை தேன், சம்பல் போன்றவற்றில் தொட்டுச் சாப்பிடுவதற்கு சாதாரணமாக மூன்று விரல்கள் போதும். அதற்காக ஐந்து விரல்களையும் பயன்படுத்தத் தேவையில்லை.

 

சாப்பிடும் போதும், குடிக்கும் போதும் நாய், பன்றி போன்ற அசுத்தமான பிராணிகளின் பெயர்கள் மொழியக் கூடாதென்பதும், மொழிந்தால் வாயைக் கழுவிய பின்தான் சாப்பிடவும், குடிக்கவும் வேண்டும் என்பதும் ஆதாரமற்ற ஓர் கூற்றாகும். வாய்க்குள் உணவிருக்கும் போது பேசுவது மார்க்கமும், சுகாதாரமும் விரும்பாத ஒன்றேயாகும்.

சாப்பிடுமுன் உப்புக் கலந்த நீரை அல்லது உப்பை சிறிதளவு வாயில் வைத்து சுவைப்பது உடலாரோக்கியத்திற்கு நல்லது. ஸெய்யிதுனா அலீ றழியல்லாஹு அன்ஹு அவர்கள்,

 

اِبْدَأْ طَعَامَكَ بِالْمِلْحِ، وَاخْتِمْهُ بِالْمِلْحِ،

“நீ சாப்பிடுமுன் உப்பு சாப்பிடு, சாப்பிட்டு முடிந்த பின்னும் உப்பு சாப்பிடு” என்று கூறியுள்ளார்கள். இவ்வாறு செய்தல் 90 நோய்களுக்கு மருந்தாகும் என்று கூறியுள்ளார்கள். பெற்றோர் தமது பிள்ளைகளுக்கு சாப்பிடு முன்னும், சாப்பிட்ட பின்னும் உப்புச் சாப்பிடுவதை கற்றுக் கொடுக்க வேண்டும். உணவு சாப்பிட்டு முடிந்த பின்னும், பானங்கள் அருந்திய பின்னும் குறைந்த பட்சம் اَلْحَمْدُ للهِ “அல்ஹம்து லில்லாஹ்” எல்லாப் புகழும் அல்லாஹ்வுக்கே! என்று சொல்லிக் கொள்வதற்கும் கற்றுக் கொடுக்க வேண்டும்.

 

ஆயினும் பின்வருமாறு ஓதிக் கொள்வது நபீ வழியாகும்.

 

اَلْحَمْدُ للهِ الَّذِيْ أَطْعَمَنِيْ وَسَقَانِيْ وَجَعَلَنِيْ مِنَ الْمُسْلِمِيْنَ،

“எனக்கு உணவளித்து, குடிக்கவும் தந்து, என்னை முஸ்லிம்களில் ஒருவனாகவும் ஆக்கி வைத்த அல்லாஹ்வுக்கே எல்லாப் புகழும்” என்று சொல்வது மிகச் சிறந்தது. இன்னொருவர் தனது செலவில் அவரின் வீட்டிலோ, ஹோட்டலிலோ உணவளித்தால் மேற்கண்ட “துஆ”வை பன்மையான வசனமாக மாற்றி

اَلْحَمْدُ للهِ الَّذِيْ أَطْعَمَنَا وَسَقَانَا وَجَعَلَنَا مِنَ الْمُسْلِمِيْنَ،

என்று சொல்வதுடன்,

اَللهم أَطْعِمْ مَنْ أَطْعَمَنِيْ وَاسْقِ مَنْ سَقَانِيْ

என்று சொல்வதும் மிகச் சிறந்ததாகும். இவ்வாறு ஓதினால் சாப்பாடு தந்தவருக்கு “துஆ” கேட்டதாகிவிடும்.

உலமாஉகளிற் சிலர் கோடீஸ்வரர்களின் வீட்டில் சாப்பிட்ட பின் “துஆ” ஓதும் போது அவர்களின் பெயரையும் “துஆ”வில் சேர்த்து ஓதுகிறார்கள். ஏழையின் வீட்டில் அவ்வாறு ஓதுவதைக் காண முடியவில்லை. இதுவும் நல்ல காரியம்தான். இது உலமாஉகளின் மனத் தூய்மையை படம் பிடித்துக் காட்டுவது நுணுக்கமான அறிவுள்ளவர்களுக்கு மறைவானதல்ல.

 

சாப்பிட்டுக் கொண்டிருப்பவனுக்கு “ஸலாம்” சொன்னால் சாப்பிடுபவர் சாப்பாட்டை முடித்த பின் பதில் சொல்வதே சிறந்தது. உணவு வாய்க்குள் இருக்கும் போது பதில் சொல்வது பொருத்தமற்றதாகும்.

 

சாப்பிடும் போது தலை மறைப்பது மார்க்க ஒழுக்கம் பேணுவதற்காக மட்டுமன்றி சாப்பிடுபவனின் தலை முடியோ, ஏனையோரின் முடிகளோ விளாமல் இருப்பதற்காகவுமேயாகும்.

 

குடும்பத்தோடு – மனைவி மக்களுடன் ஒன்றாயிருந்து சாப்பிடும் பெற்றோர் கறி, சோறு பங்கு வைத்துக் கொடுக்கும் விடயத்தில் அனைத்து மக்களையும் ஒன்று போல் கவனிக்க வேண்டும். இவ்வாறுதான் வீட்டுப் பணியாட்களையும் கவனிக்க வேண்டும். சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கும் வேளை யாசகன் வந்தால் அவனையும் கவனிக்க வேண்டும்.

 

சாப்பிட்டு முடிந்த பின் சாப்பிடப் பயன்படுத்திய கை விரல்களை சுவைத்து – சூப்பி ஒரு விரலிலும் சோறு இல்லாமல் விரல்களை சுத்தமாக்கிய பிறகுதான் கை கழுவ வேண்டும். அதோடு பீங்கானில் – சாப்பிட்ட பாத்திரத்தில் கறியும், சோறும் இல்லாமல் அவற்றை விரல்களால் வழித்து சுத்தம் செய்ய வேண்டும். சாப்பிட்டு அல்லது குடித்த பின் மேற்கண்டவாறு “துஆ” ஓதிக் கொள்ள வேண்டும். பெற்றோர் முடிந்த வரை 15 வயதுக்குட்பட்ட பிள்ளைகளையும் பெற்றோருடன் சாப்பிட வைத்து அவர்களுக்கு சாப்பாட்டின் ஒழுக்கங்களை கற்றுக் கொடுக்க வேண்டும்.

 

ஓர் ஆணோ, பெண்ணோ தனது வயிறு முழுவதும் நிரம்பும் வரை சாப்பிடுதல் மார்க்கத்தில் கூடாது. வயிறை மூன்றாகப் பங்கிட்டு ஒரு பங்கை உணவுக்காகவும், இன்னுமொரு பங்கை நீருக்காகவும், இன்னுமொரு பங்கை வெறும் வயிறாகவும் வைத்திருக்க வேண்டும். இவ்வாறு சாப்பிட்டு வந்தால் மட்டுமே நோய் நொடியின்றி ஆரோக்கியமாக வாழ முடியும். வயிறு புடைக்கச் சாப்பிட்டு வந்தால் புத்தி மங்கிப் போவதுடன் நோயும் தொடர்ந்து வந்துவிடும்.

 

நபீ பெருமான் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள்,

حسب ابن آدم لقيمات يقمن صلبه،

“ஆதமுடைய மகனுக்கு முதுகு முள்ளை நிமிர்த்துமளவிலான ஒரு சில பிடிகள் போதும்” என்று அருளினார்கள். இந்த நபீ மொழியில் لُقَيْمَاتٌ என்று ஒரு சொல் வந்துள்ளது. இதற்கு சில பிடிகள் என்று பொருள் வராது. மாறாக சில சிறிய பிடிகள் என்றுதான் பொருள் வரும். ஏனெனில் لُقْمَةٌ என்றால் ஒரு பிடி என்று பொருள். இதன் பன்மை لُقْمَاتٌ، لُقُمَاتٌ، ُلُقَمٌ என்று வரும். மேற்கண்ட நபீ மொழியில் لُقَيْمَاتٌ என்ற சொல் வந்துள்ளது. இது பன்மைச் சொல் அல்ல. ஆகையால் இதற்குப் பல பிடிகள் என்று பொருள் வராது. மாறாக சிறிய பிடிகள் என்று பொருள் வரும். ஏனெனில் لُقَيْمَاتٌ என்ற சொல் لُقْمَاتٌ என்ற பன்மைச் சொல்லின் تَصْغِيْرْ ஆகும். இதற்குப் “பல சிறு பிடிகள்” என்றுதான் பொருள் வரும். இந்த மொழியிலக்கண விதியின்படி இச் சொல்லுக்கு பல சிறு பிடிகள் என்று பொருள் வருமேயன்றி “பல பிடிகள்” என்று பொருள் வராது. இந்த விதிப்படி இந்த நபீ மொழியை நாம் நோக்கினால் ஆதமின் மகனான மனிதனுக்கு பல பிடிகள் போதும் என்று கருத்துக் கொள்ளாமல் “பல சிறு பிடிகள்” என்றே கருத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

 

ஆதமுடைய மகன் தனது முதுகு முள்ளை நிமிர்த்திக் கொள்வதற்கு ஐந்து “ப்லேட்” சாப்பிட வேண்டும். அல்லது இரண்டு “ப்லேட்” சாப்பிட வேண்டும் என்ற தேவை இல்லை. அவனுக்கு ஒரு சில சிறு பிடிகள் போதும் என்று விளங்கி உணவைக் குறைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

 

இங்கு இன்னுமொரு விடயத்தைக் கருத்திற் கொள்ள வேண்டும். மேற்கண்ட அளவில் சாப்பிடுவது சாதாரண தொழில் செய்யும் மனிதனுக்கே பொருத்தமானது. காலை முதல் மாலை வரை பாரமான, கஷ்டமான, உடலை வருத்தி வேலை செய்கின்றவர்களான மூட்டைகள் தூக்கி லொறிகளில் ஏற்றுவோர், கல், மண் அள்ளுவோர் போன்ற தொழிலாளிகளுக்கு ஒரு சில சிறு பிடிகள் என்ற நபீ மொழி பொருந்தாது. இவர்களுக்கு இவர்களின் தொழிலைப் பொறுத்து உடற் பலம் அவசியமானதாகும். அவர்களைப் பொறுத்த மட்டில் அவர்கள் தமது உடற் பலத்திற்கு தேவையான அளவு சாப்பிட அனுமதியுண்டு.

 

முற்றும்.