ஹதீது இரண்டு.

நபீ அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் நல்லவை செய்வதில் மனிதர்களில் மிகச் சிறந்தவர்களாக இருந்தனர். குறிப்பாக றமழான் மாதத்தில் மட்டும் ஏனைய மாதங்களை விடச் சிறந்த அமல்களைச் செய்பவர்களாக இருந்தனர். ஜிப்ரீல் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் றமழான் மாத ஒவ்வோர் இரவும் நபீ பெருமானைச் சந்திப்பார்கள். அப்போது பெருமானார் அவர்களுக்கு திருக்குர்ஆனை ஓதிக் காட்டுவார்கள். ஜிப்ரீல் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் பெருமானாரைச் சந்தித்தால் நல்லவை செய்வதில் புயல் காற்றை விட மிக வேகமாகப் பெருமானார் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் இருப்பார்கள் என்று அப்பாஸ் றழியல்லாஹு அன்ஹு அவர்கள் அறிவித்துள்ளார்கள்.
(ஆதாரம் – புகாரீ – முஸ்லிம்)

இந்த இரண்டாவது ஹதீதில் “இஃதிகாப்” என்பது தெளிவாகக் கூறப்படாவிட்டாலும் “கைர்” நல்லவை என்ற சொல் அனைத்து நன்மைகளையும், ஏனைய வணக்கங்களையும் உள்வாங்கிய சொல் என்பது அறிவுள்ளவர்களுக்கு மறைவானதல்ல.

ஹதீது மூன்று

நபீ அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்களுக்கு ஒரு வருடத்தில் ஒரு தரம் திருக்குர்ஆன் முழுவதும் எடுத்துக் காட்டப்படும். எனினும் அவர்கள் “வபாத்” மறைந்த வருடம் மட்டும் இரண்டு தரம் எடுத்துக் காட்டப்பட்டது. ஒவ்வொரு வருடமும் றமழான் மாதத்தில் பத்து நாட்கள் “இஃதிகாப்” இருப்பார்கள். எனினும் அவர்கள் மறைந்த வருடம் மட்டும் இருபது நாட்கள் “இஃதிகாப்” இருந்துள்ளார்கள்.

(ஆதாரம் – புகாரீ, அறிவிப்பு – அபூ ஹுறைறா)

மூன்றாவது ஹதீதின் மூலம் நபீ அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் பல மாதங்களுக்கு முன்னேயே தங்கள் “வபாத்” மறைவை பற்றித் தெரிந்து கொண்டார்கள் என்பது சூசகமாக விளங்கப்படுகிறது. இந்த நபீ மொழியில் வஹ்ஹாபிகளுக்கு ஓர் அடியும், ஓர் இடியும் உள்ளன.

ஹதீது நான்கு.

நபீ பெருமான் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் “மஸ்ஜிதுன் நபவீ” மதீனாப் பள்ளிவாயலில் “இஃதிகாப்” இருந்த நேரம் அங்கேயே இருந்த நிலையில் தங்களின் தலையை நீட்டித் தருவார்கள். நான் அதை வார்ந்து விடுவேன். அவர்கள் மனிதனின் “ஹாஜத்” தேவைக்காக மட்டுமே வீட்டில் நுழைவார்கள். மற்ற நேரமெல்லாம் பள்ளிவாயலிலேயே இருந்து விடுவார்கள் என்று ஆயிஷா நாயகி றழியல்லாஹு அன்ஹா அவர்கள் கூறினார்கள்.
(ஆதாரம் – புகாரீ, முஸ்லிம். அறிவிப்பு – ஆயிஷா நாயகி)

நபீ அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் தற்போது அடக்கம் பெற்றுள்ள வீடுதான் ஆயிஷா நாயகி அவர்களின் வீடாக இருந்தது. மதீனாப் பள்ளிவாயல் வீட்டுடன் ஒட்டியதாகவே இருந்தது. இதனால்தான் பள்ளிவாயலில் இருந்தவாறே தலையை மட்டும் வீட்டில் இருந்த மனைவி ஆயிஷா நாயகி அவர்களுக்கு நீட்டிக் கொடுக்க அவர்கள் அதை வார்ந்து விட்டுள்ளார்கள்.

பெருமானார் ஏன் இவ்வாறு செய்தார்கள்? தாங்களே தங்களின் தலையை வார்ந்திருக்கலாமே! என்று சிலருக்கு எண்ணத் தோணலாம். அல்லது பெருமானாரை தரக்குறைவாக எழுதியும், பேசியும் வருகின்ற வஹ்ஹாபிஸ வழிகேடர்கள் “இஃதிகாப்” என்ற வணக்கத்திலிருந்தும் கூட அவர்களுக்கு பெண்ணாசையும், சிற்றின்ப உணர்வும் போகவில்லையென்றும் கூறலாம். இவ் அட்டூழியக் காரர்கள் தெளிவு பெற்று உண்மை விசுவாசிகளாவதாயிருந்தால் இவர்கள் மீண்டும் திருக்கலிமாவை உணர்ந்தும், விளங்கியும் “ஈமான்” கொண்ட பின் காமிலான ஞான குரு ஒருவரின் காலடியில் அவருக்கு பணி செய்துகொண்டு கிடக்க வேண்டும். இன்றேல் இவர்களின் நெஞ்சில் “ஈமான்” ஒளிராது.

மார்க்கத்தில் விலக்கப்பட்ட ஒன்றை ஒரு மார்க்கவாதி செய்தால்தான் அது பற்றி நாம் ஆய்வு செய்யவும் வேண்டும், யோசிக்கவும் வேண்டும். ஆகுமான ஒன்றைச் செய்தால் அது பற்றி யோசிக்கத் தேவையில்லை.

ஒரு கணவனுக்கு அவனின் மனைவி தலை வார்ந்து விடுவதோ, அல்லது கணவன் மனைவிக்கு தலை வார்ந்து விடுவதோ மார்க்கத்தில் விலக்கப்பட்ட ஒன்றல்ல. இது விலக்கப்படாத ஒன்றாயிருந்தாலும் கூட இவ்வாறு பள்ளிவாயலில் இருந்த நிலையில் ஒரு சமூகத்தின் நபீ செய்வது பொருத்தமற்றதென்று வஹ்ஹாபிகள் குரங்குப்பிடியில் நிற்கவும் கூடும்.

இவர்களுக்கு பதில் கூறுவதாயின் இவர்கள் அபூ ஜஹ்ல் என்பவனின் வழித்தோன்றல்கள் என்றே சொல்ல வேண்டும். ஏனெனில் நபீ பெருமான் அலைஹிஸ்ஸலாம் அவர்களிடம் தோழர்களிற் சிலர் அல்லாஹ்வின் திருத் தூதரே! யா றஸூலல்லாஹ்! உங்களின் உயர் குணத்தையும், நீங்கள் வெளியாக்கும் “முஃஜிஸாத்” அற்புதங்களையும் அபூ ஜஹ்ல் நேரில் கண்டும் கூட உங்களுக்கு அடி பணியாமலிருப்பதேன்? என்று கேட்டார்கள்.
رآني محمدَ بنَ عبدِ الله ، وما رآني نَبِيَّ الله
அபூ ஜஹ்ல் என்னை அப்துல்லாஹ்வின் மகன் முஹம்மதாகப் பார்க்கிறானேயன்றி என்னை அல்லாஹ்வின் நபீயாக பார்க்கவில்லை என்று பதில் கூறினார்கள். ஒரு குலத்தின் குணம் அக்குல வழிவந்தவர்களில் இல்லாமற் போகாது.

நபீ அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் மனைவி ஆயிஷாவிடம் தலையைக் கொடுத்ததற்கும், அவர்கள் வார்ந்து விட்டதற்கும் காரணம் கூறுவதாயின் எத்தனையோ காரணங்கள் கூற முடியும். வாதத்துக்கே மருந்தும், மருத்துவமனையும் உண்டு. பிடிவாதத்திற்கு மருந்துமில்லை. மருந்துமில்லை. மருத்துவமனையுமில்லை. ஆயினும் ஒரேயோரு மருந்துதான் உண்டு. அது பற்றி பாதுகாப்புத் துறை சார்ந்தவர்களிடம் கேட்டால் சொல்லித்தருவார்கள்.

மேற்கண்ட நாலாவது ஹதீதில் وَكَانَ لَا يَدْخُلُ الْبَيْتَ إِلَّا لِحَاجَةِ الْإِنْسَانِ மனிதனுக்குரிய தேவைகளுக்கேயன்றி நபீயவர்கள் வீட்டிற்கு வரமாட்டார்கள் என்று ஆயிஷா நாயகி கூறியதிலிருந்து பல விடயங்களை நாம் புரிந்துகொள்ள முடியும். மல, சலம் கழிப்பதற்கும், குளிப்பதற்கும் பள்ளிவாயலில் வசதியிருக்கவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

ஹதீது ஐந்து

இரண்டாவது கலீபா ஸெய்யிதுனா உமர் றழியல்லாஹு அன்ஹு அவர்கள் நபீகளாரிடம் நான் “ஜாஹிலிய்யா” காலத்தில் மக்கா பள்ளிவாயலில் ஓர் இரவு “இஃதிகாப்” இருப்பதாக நேர்ச்சை செய்திருந்தேன் என்று கூறினார்கள். நபீகளார் உங்கள் நேர்ச்சையை நிறை வேற்றுங்கள் என்று அவர்களைப் பணித்தார்கள்.

(ஆதாரம் – புகாரீ – முஸ்லிம், அறிவிப்பு – இப்னு உமர்)

கலீபா உமர் றழியல்லாஹு அன்ஹு அவர்கள், نذرت في الجاهليّة ஜாஹிலிய்யாவில் நான் நேர்ச்சை செய்திருந்தேன் என்று கூறியதிலிருந்து அவர்கள் இஸ்லாம் மார்க்கத்தில் இணைவதற்கு முன்னர் அவ்வாறு நேர்ச்சை செய்தார்கள் என்பது விளங்கப் படுகிறது. أي ما كان العرب قبل بعثته عليه السلام நபீ பெருமான் நபீயாக அனுப்பப்படுவதற்குமுன் வாழ்ந்த மக்கத்து மக்கள் “இஃதிகாப்” என்ற வணக்கம் செய்பவர்களாக இருந்துள்ளார்கள். இதை ஒரு வணக்கமெனக் கருதிச் செய்யாது போனாலும் ஒரு வழக்கமெனக் கருதிச் செய்திருப்பதற்கும் சாத்தியமுண்டு.

قال الشيخ طيبي رحمه الله دلَّ الحديث على أنّ نذرَ الجاهليّة إذا كان مُوافِقا لِحُكْمِ الإسلام وجبَ الوَفاءُ به،
அஷ் ஷெய்கு தீபீ றஹிமஹுல்லாஹ் அவர்கள் பின்வருமாறு கூறியுள்ளார்கள். இஸ்லாம் தோன்று முன் ஜாஹிலிய்யா காலத்தின் நேர்ச்சை இஸ்லாமிய சட்டத்திற்கு ஏற்புடையதாயிருந்தால் அதை நிறை வேற்றுவது கடமை என்று கூறியுள்ளார்கள். இஸ்லாம் தோன்றி “இஃதிகாப்” என்ற வணக்கத்தை அது கூறியிருப்பதால் ஜாஹிலிய்யா காலத்து நேர்ச்சை இஸ்லாமிய சட்டத்திற்கு ஏற்புடையதாகவும் இருப்பதால் அதைச் செய்யலாமென்பது விளங்கப்படுகிறது. இதனால்தான் உமர் நாயகத்திற்கு اَوْفِ بِنَذْرِكَ உங்களின் நேர்ச்சையை நிறைவேற்றுங்கள் என்று நபீ மணி அவர்கள் கூறினார்கள்.

ஹதீது ஆறு

நபீகள் நாயகம் அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் “இஃதிகாப்” இருக்க நாடினால் “பஜ்ர்” – “ஸுப்ஹ்” தொழுத பின் “இஃதிகாப்” இருக்கும் இடத்திற்குச் செல்வார்கள் என்று ஆயிஷா நாயகி கூறினார்கள்.

(ஆதாரம் – அபூ தாஊத் – இப்னு மாஜா, அறிவிப்பு – ஆயிஷா சித்தீகா)

ஒருவர் தொடர்ந்து பல நாட்கள் “இஃதிகாப்” இருக்க விரும்பினால் எந்த நாளிலும் அதைத் தொடங்கலாம். இன்ன நாளில்தான் தொடங்க வேண்டுமென்று ஒரு விதி கிடையாது. ஆயினும் எந்த நேரத்தில் தொடங்குவது நல்லது? என்ற கேள்விக்கு “ஸுப்ஹ்” தொழுத பின் தொடங்குவது நபீ வழியென்று பதில் கூறலாம்.

ஹதீது ஏழு

நபீ அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் “இஃதிகாப்” இருக்கும் வேளையிலேயே நோயாளிகளைப் பார்க்கச் செல்வார்கள். தங்களின் வழமையான நடையாக நடந்து கொண்டே சுகம் விசாரிப்பார்கள். தாமதிக்கமாட்டார்கள் என்று அன்னை ஆயிஷா நாயகி அவர்கள் கூறினார்கள்.

فَيَمُرُّ كَمَا هُوَ ஹதீதில் வந்துள்ள இவ்வசனத்தை அறபுக் கல்லூரி மாணவர்கள் இலகுவாக விளங்கிக் கொள்ள வேண்டுமென்பதற்காக சிறிய விளக்கமொன்று எழுதுகிறேன்.

الكاف صفةٌ لمصدرٍ محذوف، وما موصولةٌ، ولفظُ هُوَ مبتدأٌ، والخبرُ محذوفٌ، والجملةُ صفةُ ”ما”، أي يَمُرُّ مُرورا مثلَ الهيئة التي هو عليها، فلا يميل إلى جوانب ولا يَقِفُ، فلا يُعرّجُ أي لا يمكث، التعريح الإقامة، والميلُ عن الطريق إلى جَانب،

“இஃதிகாப்” வணக்கம் நேரம் குறிக்கப்பட்டதா?

பள்ளிவாயலில் எவ்வளவு நேரம் தங்கியிருந்தால் “இஃதிகாப்” வணக்கம் உண்டாகும் என்ற கேள்விக்கு எவ்வளவு நேரமும் இருக்கலாம். குறைந்த பட்சம் ஒரு لحظة நொடி நேரமாவது இருக்க வேண்டும்.
“இஃதிகாப்” இருத்தல் என்று சொல்வதால் நிற்காமலும், நடக்காமலும், சாய்ந்திருக்காமலும் தரையிலோ கதிரையிலோ இருக்கத்தான் வேண்டுமென்பது கருத்தல்ல. ஒருவர் “இஃதிகாப்” உடைய “நிய்யத்” எண்ணத்தோடு பள்ளிவாயல் எல்லையில் இருந்தாலும், நடந்தாலும், வேலை செய்தாலும் “இஃதிகாப்” வணக்கம் நிறைவேறும். ஓதிக் கொண்டிருக்க வேண்டும், தொழுது கொண்டிருக்க வேண்டுமென்பது நிபந்தனையல்ல.

“இஃதிகாப்” இருப்பதற்கென்று பள்ளிக்கு போய் இருக்கவும் முடியும். ஐங்காலம் தொழச் செல்லும் ஒருவன் பள்ளிக்குள் சென்றதும் குறித்த “நிய்யத்”தை வைத்துக் கொண்டாலும் போதும். அவர் பள்ளியிலிருந்து வெளியேறும் வரை அவருக்கு நன்மை எழுதப்பட்டுக் கொண்டே இருக்கும்.

உதாரணமாக ஒருவன் தனது போனை அல்லது திறப்பை மறந்து வைத்து விட்டுச் சென்று நினைவு வந்ததும் அதை எடுப்பதற்காக பள்ளியில் நுழைந்து “இஃதிகாப்” நிய்யத் வைத்துக் கொண்டானாயின் அவன் வெளியேறும் வரை அவனுக்கு நன்மை எழுதப்பட்டுக் கொண்டே இருக்கும்.

قال النبي صلى الله عليه وسلّم مَنِ اعْتَكَفَ فُوَاقَ نَاقَةٍ فَكَأَنَّمَا اَعْتَقَ رَقَبَةً،
ஒரு மனிதன் ஒட்டகத்தில் பால் கறக்கும் நேரம் “இஃதிகாப்” இருப்பானாயின் அவன் ஓர் அடிமையை உரிமையிட்டவன் போலாவான் என்று நபீ அலைஹிஸ்ஸலாது வஸ்ஸலாம் அவர்கள் அருளினார்கள்.

فُوَاقَ نَاقَةْ என்றால் ஒட்டகத்தில் பால் கறக்கும் நேரம் என்று பொருள் வரும். ஓர் ஒட்டகத்தில் பால் கறப்பதற்கு சுமார் 30 நிமிடமாவது தேவைப்படும். இதன் படி 30 நிமிடமாவது “இஃதிகாப்” இருக்க வேண்டுமென்று விளங்குகிறது.

ஒன்றின் சிறப்பை எடுத்துக் காட்டுவதற்கு மிகவும் குறைந்த நேரத்தைக் கூறியே எடுத்துக் காட்ட வேண்டும். உதாரணமாக ஒரு பெரிய மனிதனின் சிறப்பை எடுத்துக் காட்டுவதற்காக அவரிடம் நாயகமே! எனது வீட்டுக்கு ஒரு நிமிடம் வந்து போங்கள் என்று சொல்வது போன்று. அரை மணி நேரம் வந்து போங்கள் என்று சொல்வதில்லை. இவ்வாறு சொல்வது கூட அவரின் சிறப்பை எடுத்துக்காட்டாது.

மேற்கண்ட ஹதீதில் فُوَاقَ نَاقَةٍ ஒட்டகத்தில் பால் கறக்கும் நேரம் என்று சொல்லப்பட்டிருப்பது நீண்ட நேரத்தைக் காட்டுகிறது. அதாவது சுமார் 30 நிமிடத்தைக் குறிக்கிறது. இது இஃதிகாபின் சிறப்பை எடுத்துக் காட்டுவதற்கு பொருத்தமற்றதாகும். எனவே فُوَاقَ نَاقَةٍ என்ற சொல்லுக்கு ஒட்டகத்தில் பால் கறக்கும் நேரம் என்று பொருள் கொள்ளாமல் ஒட்டகத்தின் பால் மடியை பிடித்து ஒரு தரம் இழுத்து விடும் நேரமென்று பொருள் கொள்ள வேண்டும். இதற்கு இரண்டு நொடிதான் தேவைப்படும். இவ்வாறு பொருள் கொள்வதே இஃதிகாபின் சிறப்பை எடுத்துக்காட்டும்.

அறபு அகராதியில் இதற்கு கூறப்பட்டுள்ள கருத்து நான் இப்போது எழுதிய கருத்தையே காட்டுகிறது.

اَلنَّاقَةَ حَلَبَهَا فُوَاقًا – وَهُوَ أَنْ تُحْلَبَ ثُمَّ تُتْرَكَ سُوَيْعَةً يَرْضَعُهَا الْفَصِيْلُ لِتَدُرَّ ثُمَّ تُحْلَبَ،
ஒட்டகத்தில் பால் கறத்தல். பிறகு சற்று நேரம் கறக்காமல் விட்டு அதன் குட்டியை சிறிது நேரம் குடிக்க வைத்து பின்னர் பால் கறத்தல். இவ்வாறு செய்தால் பால் அதிகமாக சுரந்து வரும். கறப்பதற்கு இலகுவாகவும் இருக்கும். இவ்வாறு செய்வதற்கு சுமார் ஐந்து நிமிடம் போதும். எனவே ஒருவர் குறைந்த பட்சம் ஐந்து நிமிடமாவது “இஃதிகாப்” இருக்க வேண்டுமென்று விளங்குகிறது.

ஆயினும் “பிக்ஹ்” சட்ட நூல்களில் ஒரு لَحْضَةْ நொடி நேரம் இருந்தாலும் போதும். இஃதிகாப் உடைய நன்மை கிடைத்து விடும் என்று கூறப்பட்டுள்ளது.

“ஸுன்னத்” ஆன வணக்கம் நேர்ச்சை செய்யப்பட்டால்…

“ஸுன்னத்” என்பது எப்போதும் “ஸுன்னத்”துதான். 40 “ஸுன்னத்” சேர்ந்தால் அது “பர்ழ்” ஆகிவிடுமென்பதும், 40 “மக்றூஹ்” சேர்ந்தால் அது “ஹறாம்” ஆகி விடுமென்றும் சிலர் பேசிக் கொள்கிறார்கள். இதற்கு எந்த ஓர் ஆதாரத்தையும் நான் காணவில்லை.

ஆயினும் “ஸுன்னத்” ஆன ஒரு வணக்கம் நேர்ச்சை செய்யப்பட்டால் அது நேர்ச்சை செய்தவன் மீது “பர்ழ்” கடைமையாகி விடும். அதை அவன் செய்யவே வேண்டும். தவறினால் அவனுக்கு தண்டனை உண்டு.

உதாரணமாக أيّام البيض “ஐயாமுல் பீழ்” வெள்ளை இரவுகள் என்று அழைக்கப்படுகின்ற, ஒவ்வொரு மாதத்தின் 13,14,15ம் இரவுகளில் நோன்பு நோற்பது “ஸுன்னத்”ஆகும்.

ஒருவன் இந்த மூன்று நாட்களும் நோன்பு நோற்பது என்மீது கடமை என்று நேர்ச்சை செய்து கொண்டானாயின் அது அவன் மீது கடமையாகிவிடும். செய்யத் தவறினால் தண்டனையுண்டு.

இவ்வாறுதான் பள்ளிவாயலில் “இஃதிகாப்” இருப்பதுமாகும். “இஃதிகாப்” என்பது “ஸுன்னத்” ஆன ஒரு வணக்கம். இவ்வணக்கம் பள்ளிவாயலில் மட்டுமே நிறைவேறும்.
نَوَيْتُ الْإِعْتِكَافَ للهِ مَا دُمْتُ فِى هَذَا الْمَسْجِدِ،
“இப்பள்ளியில் நான் இருக்கும் வரை “இஃதிகாப்” இருப்பதை “நிய்யத்” வைத்து விட்டேன்” என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டு இருந்தால், இவ்வாறு நினைத்துக் கொண்டு பள்ளிவாயலில் இருக்கும் வரை அவனுக்கு நன்மை எழுதப்பட்டுக் கொண்டே இருக்கும். இவ்வாறு நினைக்காமல் அங்கு எவ்வளவு நேரமிருந்தாலும் எந்த ஒரு நன்மையும் கிடைக்காது. குறித்த “நிய்யத்” எண்ணத்தோடு பள்ளிவாயலில் தங்கியிருப்பவன் தொழுது கொண்டும், ஓதிக் கொண்டும் இருக்க வேண்டுமென்பது நிபந்தனையல்ல. இதற்கு “வுழு” என்ற சுத்தமும் அவசியமில்லை. “வுழு” உடன் இருப்பது மிக விஷேடமாகும். ஓதிக் கொண்டும், தொழுது கொண்டுமிருப்பது நல்ல காரியமே!

இது “ஸுன்னத்” ஆன வணக்கமேயன்றி “பர்ழ்” கடமையான வணக்கமல்ல. ஆயினும் نَوَيْتُ الْإِعْتِكَافَ என்று “நிய்யத்” வைக்காமல் نَوَيْتُ என்ற சொல்லுக்கு பதிலாக نَذَرْتُ நான் நேர்ச்சை செய்து விட்டேன் என்று “நிய்யத்” வைத்தால் அதிக நன்மை கிடைக்கும். உதாரணமாக ஒருவர் 30 நிமிடம் “இஃதிகாப்” இருப்பதால் அவருக்கு ஆயிரம் நன்மை கிடைக்கிறதென்று வைத்துக் கொண்டால் ஒருவர் அதே 30 நிமிடம் نذرت நான் நேர்ச்சை செய்து விட்டேன் என்று “நிய்யத்” வைத்து இஃதிகாப் இருந்தால் மூவாயிரம் நன்மை நிச்சயமாக அவருக்கு கிடைக்கும். இரண்டெழுத்து வித்தியாசத்தால் ஆயிரம் மூவாயிரமாக மாறிவிடுகிறது.

அன்புப் பொது மக்களே!

நீங்கள் எப்போது பள்ளிவாயலுக்குள் சென்றாலும் “இஃதிகாப்” வணக்கத்திற்கு வழமையாக நீங்கள் வைக்கின்ற “நிய்யத்”தில் نَوَيْتُ என்ற சொல்லை نَذَرْتُ நான் நேர்ச்சை செய்து விட்டேன் என்று மாற்றினால் போதும். அதிக நன்மை உங்கள் பெயரில் பதிவாகி விடும்.

“இஃதிகாப்” இருப்பவரின் கவனத்திற்கு!

புனித றமழான் பிந்தின பத்து நாட்களிலோ, அல்லது வேறு நாட்களிலோ “இஃதிகாப்” இருக்க விரும்பும் ஒருவர் தான் செய்யவுள்ள அந்த அமலை பலரிடம் கூறி பகிரங்கப் படுத்தாமல் இரகசியமாகச் செய்ய வேண்டும். பகிரங்கப் படுத்துவதால் ஏற்படுகின்ற நன்மையை விட பாவமே அதிகம்.

“இஃதிகாப்” இருப்பவர் ஐந்து நேரம் தொழுவதுடன் அதன் முன், பின் ஸுன்னத் தொழுகைகளையும், ழுஹா, அவ்வாபீன், வித்ரு, நோன்பு மாதமாயின் தறாவீஹ் முதலானவற்றையும் தொழவேண்டும்.

இவை தவிர குர்ஆன் ஓதுதல், திக்ர் செய்தல், ஸலவாத் – ஸலாம் சொல்லுதல், அவ்றாதுகள் ஓதுதல் போன்றவற்றையும் கண்டிப்பாக செய்ய வேண்டும்.

விஷேடமாக தியானத்திற்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து சொற்ப நேரமாவது தியானம் செய்ய வேண்டும்.

தியானம் செய்பவர் எவராயினும் அவர் “வஹ்ததுல் வுஜூத்” ஞான வழி நடக்கின்ற ஒரு ஞான குருவிடம் “பைஅத்” பெற்றவராக இருத்தல் வேண்டும். எவரிடமும் “பைஅத்” செய்து கொள்ளாதவர் தியானம் செய்வதை தவிர்த்துக் கொள்ளுதல் வேண்டும்.

اللهم صَلِّ عَلَى طَلْعَةِ الذَّاتِ الْمُطَلْسَمْ، وَالْغَيْثِ الْمُطَمْطَمْ، وَالْكَمَالِ الْمُكَتَّمْ، لَاهُوْتِ الْجَمَالْ، وَنَاسُوْتِ الْوِصَالْ، وَطَلْعَةِ الْحَقِّ، هُوِيَّةِ إِنْسَانِ الْأَزَلْ، فِى نَشْرِ مَنْ لَمْ يَزَلْ، مَنْ أَقَمْتَ بِهِ نَوَاسِيْتَ الْفَرْقِ، إِلَى طَرِيْقِ الْحَقِّ، فَصَلِّ بِهِ وَمِنْهُ وَعَلَيْهِ وَسَلِّمْ تَسْلِيْمًا،

“இஃதிகாப்” வணக்கம் இஸ்லாம் மார்க்கத்துக்கே சொந்தம்.

“இஃதிகாப்” என்ற வணக்கம் இஸ்லாம் மார்க்கத்தில் மட்டுமுள்ள ஓர் அம்சமாகும். இஸ்லாம் அல்லாத எந்த ஒரு மார்க்கத்திலும் இப்படியொரு வணக்கம் மார்க்கமாக்கப்படவில்லை.

“மஸ்ஜித்” என்ற சொல் “ஸஜத” என்ற சொல்லடியிலுள்ளது. “ஸஜத” என்றால் தலை சாய்த்தான், وَضَعَ جَبْهَتَهُ بِالْأَرْضِ مُتَعَبِّدًا – اِنْحَنَى خَاضِعًا பணிவுள்ளவனாக குனிந்தான், வணங்கும் நோக்கத்தோடு நெற்றியை தரையில் வைத்தான் என்ற அர்த்தங்களைக் கொண்ட சொல்லாகும். இதன் படி “மஸ்ஜித்” என்ற சொல்லுக்கு நெற்றியை தரையில் வைத்து இறைவனை வணங்குமிடம் என்று பொருள் வரும்.

“இஃதிகாப்” என்ற இந்த வணக்கம் இறையில்லத்தில் சும்மா இருப்பது மட்டும்தான். வேறு வணக்கம் செய்து கொண்டிருக்க வேண்டுமென்பது அவசியமில்லை.

ஏனைய மதங்களின் வழிபாட்டுத் தலங்களில் சும்மா இருப்பது மட்டும் ஒரு வணக்கமென்று சொல்லப்படவில்லை.

مَسْجِدْ – “மஸ்ஜித்” என்ற சொல் சொல்லிணக்கண விதியின் படி مَسْجَدْ என்று “ஜீம்” என்ற எழுத்து “பத்ஹ்” செய்யப்பட்டதாகவே வர வேண்டும். ஆயினும் குறித்த விதிக்கு மாறாக “ஜீம்” என்ற எழுத்து “கஸ்ர்” செய்யப்பட்டதாக வந்துள்ளது. ஏன் இவ்வாறு வந்தது? என்பதற்கு எவர் என்ன காரணம் சொன்னாலும் ஸூபீ மகான்கள் சொல்கின்ற காரணத்திற்கு நிகராகாது.

ஏனெனில் كَسْرْ என்றால் உடைத்தல் என்று பொருள். இது أَنَا عِنْدَ الْمُنْكَسِرَةِ قُلُوْبُهُمْ “எவரின் உள்ளங்கள் உடைந்து கிடக்கின்றனவோ அங்கேதான் நான் இருக்கிறேன்” என்ற ஹதீதுக் குத்ஸியை நினைவூட்டுகிறது. இக்காரணத்தினாலும், “கஸ்ர்” என்ற குறியீடு எப்போதும் எழுத்தின் கீழ் பக்கம் வருமேயன்றி மேல்பக்கம் வரமாட்டாது. என்ற காரணத்தினாலுமே “ஜீம்” என்ற எழுத்து “கஸ்ர்” என்ற குறியீடுடன் வந்துள்ளது. “கீழ்” என்பது எப்போதும் பணிவையே காட்டும்.